Chronologie
Anders dan chronometrie (of tijdmeetkunde), die deel uit maakt van de natuurkunde, maakt chronologie (of tijdrekenkunde), als de wetenschap van het lokaliseren van historische gebeurtenissen in de tijd, deel uit van de geschiedenis. Dankzij de chronologie kan men oude vormen van dateringen herleiden tot moderne vormen van tijdrekening.
De bekende termen jaartelling (opgevat als systeem van genummerde kalenderjaren) en kalender betreffen twee complementaire fundamentele begrippen van de chronologie. Zo was de bij de omstreeks het jaar 525 door Dionysius Exiguus geïntroduceerde en omstreeks het jaar 725 door Beda Venerabilis (672-735) in gebruik genomen christelijke jaartelling behorende kalender gedurende acht eeuwen de Juliaanse kalender, na het jaar 1582 de Gregoriaanse kalender. Beda Venerabilis kan beschouwd worden als de belangrijkste chronoloog van het eerste millennium omdat hij de eerste was die de christelijke jaartelling daadwerkelijk gebruikte als een volwaardig systeem voor het dateren van historische gebeurtenissen en hiermee de grote promotor was van de jaartelling die uiteindelijk de enige mondiaal in gebruik zijnde jaartelling zou worden.
Andere bekende chronologische onderwerpen zijn bijvoorbeeld: lineaire tijdschaal, millenniumkwestie, Franse revolutionaire jaartelling, schrikkeljaar, joodse kalender. Onderwerpen van de christelijke chronologie zijn bijvoorbeeld: paastabel, Paasvollemaan, maancyclus, zonnecyclus, paascyclus, maanfasenummer.
