Christian Wolff
Christian Freiherr von Wolff (Breslau, 24 januari 1679 - Halle, 9 april 1754) was een Duitse rechtsgeleerde, filosoof, politiek denker en één van de belangrijkste figuren in de Duitse Verlichting. Zijn denken is sterk rationalistisch van aard, en ontleent veel aan de ideeën van Gottfried Leibniz. Zijn grootste invloed oefende hij uit op het volkenrecht.
[bewerk] Leven
Hij werd geboren in Breslau en studeerde natuurwetenschappen in Jena. In 1706 werd hij benoemd tot privaatdocent aan de recentelijk opgerichte Universiteit van Halle. De universiteit was echter een bolwerk van Lutheranisme, wat zich slecht verhield tot Wolff's rationalisme. Nadat hij in conflict was geraakt met de religieuze autoriteiten werd hij in 1723 door de Pruisische koning Frederik Willem I ontslagen en het land uitgezet. Wolff was nu echter een beroemdheid geworden, en werd met open armen ontvangen in Marburg, in Hessen-Kassel. Maar na het aantreden in 1740 van Frederik de Grote, die sympathiek tegenover de Verlichting stond, mocht Wolff weer terugkeren naar Pruisen.
[bewerk] Denken
Filosofisch gezien zijn Wolff's ideeën deterministisch van aard, gedeeltelijk gebaseerd op Leibniz's monadologie. Wolff's volkenrechtelijke denken was sterk natuurrechtelijk van aard. Op dit gebied introduceerde hij het idee van de civitas maxima, volgens welke er buiten de statelijk orde een wereldgemeenschap bestaat, waarop het volkenrecht is gebaseerd.
Verder schreef Wolff ook nog boeken op het gebied van de logica, de kosmologie, de economie en de esthetica. De meeste ervan waren geschreven in het Latijn.
[bewerk] Enkele belangrijke werken
- Cosmologia generalis (Frankfurt en Leipzig, 1737)
- Jus gentium methodo scientifica (Halle, 1749)
- Institutiones juris naturae et gentium (Halle, 1750)
