Chicklit
Chicklit is de, oorspronkelijk licht neerbuigende, benaming voor een vorm van eigentijdse romantische fictielectuur die in de eerste plaats is bedoeld voor vrouwen tussen de 20 en 30 jaar.
Het is in eerste instantie een Angelsaksisch verschijnsel. De uitdrukking chick flick voor een "typische vrouwenfilm" was al langer gebruikelijk. De in 1995 verschenen bloemlezing Chick-Lit: Postfeminist Fiction is waarschijnlijk de vroegste gedrukte bron van het woord chicklit. In die uitgave wordt het werk van vrouwelijke "postfeministische" schrijvers gepresenteerd. Het werk van die schrijvers wordt door samensteller Cris Mazza gekarakteriseerd als brutaal en inventief, voornamelijk omdat het onderwerpen verkent die traditioneel niet in typische vrouwenliteratuur werden behandeld (bijvoorbeeld: bizarre seks, krankzinnigheid).
Met het succes van Bridget Jones's Diary (1996) van Helen Fielding en Candace Bushnells Sex and the City (1997) werd chicklit een aanduiding voor werk met minder literaire pretentie. Het succes van die boeken zorgde ervoor dat dat uitgevers het woord gingen gebruiken als marketingterm voor werk dat was gericht op jonge vrouwen van de girlpowergeneratie die niet noodzakelijk over veel literaire belangstelling beschikken. De heldinnen in dergelijke boeken zijn vaak alleenstaande, vlotte vrouwen uit de grote stad met een interessante baan en een levendige belangstelling voor seksualiteit.
In Nederland wordt het werk van Heleen van Royen niet zelden in verband gebracht met chicklit.
Fielding, Bushnell en Van Royen zijn tevens schrijver van (lifestyle)columns. De vlotte (of: oppervlakkige) schrijfstijl van hun boeken sluit vaak naadloos aan op dat genre. Zowel Bridget Jones's Diary als Sex and the City werden in eerste instantie als een serie columns gepubliceerd.
