Chicago School (architectuur)
De Chicago School Is ontstaan in de tweede helft van de 19e eeuw in Chicago.
Toen in Chicago, na de brand van 1871, de hoogbouw opkwam, door verschillende omstandigheden die dit mogelijk maakten, ontstond er een nieuw facade-probleem. Doordat hoogbouw een nieuw fenomeen was in de architectuur konden architecten geen stijl verzinnen die de hoge gebouwen kon dienen, er werden verschillende oude stijlen, zoals klassiek, renaissance en gotiek, gebruikt om de gebouwen te decoreren, maar het bleven steeds op elkaar gestapelde gebouwen lijken omdat de proporties niet mochten worden veranderd.
Dit persen van nieuwe gebouwen in oude keurslijven werd voor het eerst doorbroken door de architect Sullivan, die de gebouwen de hoogte in trok door hun decoratie. Met zijn Wainwright building ontwierp hij een hele nieuwe stijl die de hoogtebeweging van de gebouwen versterkte door het aantal pilasters te verdubbelen ten opzicht van hun raamwerk. De typerende kenmerken voor de Chicago school zijn de zichtbaarheid van het raamwerk en de kaalheid van de blokvorm van een gebouw.
