Charles Taylor (president)

Charles Ghankay Taylor (28 januari 1948) was president van Liberia tussen 1997 en 2003, die in ballingschap moest gaan in Nigeria tijdens de Tweede Liberiaanse Burgeroorlog.

Inhoud

1 Jonge jaren
2 Aan de macht
3 Berechting
4 Gerelateerde onderwerpen
5 Referenties
6 Externe links

[bewerk] Jonge jaren

Zijn ouders waren afstammelingen van vrijgelaten slaven die Liberia in de 19e eeuw stichtten. Hij voegde Ghankay toe aan zijn naam om een band met de inheemse Afrikanen uit te drukken. Kindsoldaten noemen hem ook wel Pappie. In de jaren '70 behaalt hij een graad in economie in de Verenigde Staten; tegelijkertijd raakte hij betrokken bij een radicale Afrikaanse beweging en maakt plannen voor een aanslag op de Liberiaanse ambassade in Washington DC.

In 1980 keert hij terug naar Liberia na de staatsgreep door Samuel Doe. Hij krijgt een regeringsbaantje maar verliest dit na beschuldiging van verduistering van 900.000 dollar. Vervolgens vlucht hij naar Ivoorkust, waar hij met een rebellengroepering een staatsgreep in Liberia voorbereidt. Na de bezetting van het noorden van Liberia breekt tussen Taylor's rebellen en het leger de Liberiaanse Burgeroorlog uit, die uiteindelijk 150.000 slachtoffers eist, waaronder vele kindsoldaten.

[bewerk] Aan de macht

Een vredesmacht van de Verenigde Naties, Verenigde Staten en de EGWAS weet in 1996 een broze vrede in Liberia te bereiken, en in 1997 worden de eerste vrije verkiezingen gehouden die Taylor met een grote meerderheid wint. De aanhangers van de in 1990 vermoorde president Samuel Doe komen in 1999 onder de naam Liberians United for Reconcilation and Democracy in opstand, waarmee de Tweede Liberiaanse Burgeroorlog wordt ingeluid. Naast de binnenlandse spanningen krijgt Liberia economische sancties opgelegd door de Verenigde Naties vanwege wapen- en diamant smokkel, waardoor de al verpauperde bevolking het nog zwaarder krijgt.

In 2003 wordt Taylor door een tribunaal in Sierra Leone veroordeeld wegens oorlogsmisdaden tijdens de burgeroorlog in Sierra Leone. In augustus van de jaar trad hij onder grote druk af als president en vluchtte naar Nigeria, dat hem ondanks herhaalde arrestatiebevelen verstuurd via Interpol weigert uit te leveren zonder verzoek daartoe van de overheid van Liberia.

Op 17 maart 2006 diende mevr. Ellen Johnson-Sirleaf, de nieuwe, democratisch gekozen president van Liberia een verzoek in bij de Nigeriaanse regering om Taylor uit te leveren aan Liberia. Op 25 maart gaf Nigeria te kennen Taylor uit te leveren om terecht te staan in Sierra Leone (hij wordt ervan beschuldigd zowel betrokken te zijn geweest bij de burgeroorlogen in Liberia en Sierra Leone). Remi Oyo, een Nigeriaanse woordvoerder verklaarde op 28 maart dat Taylor, die verbleef in een bewaakte villa in Calabar, in de nacht van 27 op 28 maart was ontvlucht.^[1] Hij werd op 29 maart gearresteerd toen hij probeerde de Nigeriaanse grens met Kameroen over te steken.

[bewerk] Berechting

Op 20 juni 2006 werd Charles Taylor overgebracht naar de gevangenis in Scheveningen. Hij zal worden berecht door het Speciale Hof voor Sierra Leone, maar om veiligheidsredenen wordt hiervoor gebruikgemaakt van de faciliteiten van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.