Carl Philipp Emanuel Bach
Carl Philipp Emanuel Bach (8 maart 1714 – 14 december 1788) was een Duits componist.
Hij is de tweede overlevende en bekendste zoon van Johann Sebastian Bach. Hij wordt vaak de Berlijnse of Hamburgse Bach genoemd, naar de steden waar hij werkte.
Oorspronkelijk studeerde hij rechten, maar werd in 1740 hofmuzikant en -clavecinist van Frederik de Grote te Potsdam (Berlijn). Hij moest daar o.a. de koning, die een bekwaam fluitist was, begeleiden op het klavecimbel. In 1767 volgde hij Georg Philipp Telemann op als muzikaal leider van de kerk in Hamburg.
Zijn belangrijkste werken zijn:
- 19 symfonieën
- 61 concerten, waarvan 50 voor klavier
- 60 instrumentale duo's voor verschillende instrumenten
- 30 triosonates
- 3 klavierkwartetten
- ca. 200 klaviersonates, onder andere 6 Preussische Sonaten (1742), 6 Württembergische Sonaten (1744), 6 Sonaten mit veränderten Reprisen (1760), sonatines, rondo's en 12 variatiewerken
- orgelsonates
- 2 oratoria
- Magnificat
- 20 passiemuzieken
- motetten
- oden, aria's, liederen, onder andere Oden mit Melodien (1760), Zwölf geistliche Oden und Lieder (1764)
Hij was verder een belangrijk muziektheoreticus voor klavierinstrumenten. Hij kende alle mogelijke theorieën en technieken voor klavierinstrumenten. Men mag hem zelfs beschouwen als de vader van de moderne pianotechnieken. Zijn werk 'Versuch über die wahre Art das Klavier zu spielen' (1753 - 1762) is fundamenteel voor de kennis van de stijl van klavierinstrumenten in de achttiende eeuw.
Er bestaan verschillende catalogen met de indeling van de werken van C. P. E. Bach. Meestal wordt de indeling door Alfred Wotquenne gebruikt: hierbij wordt de afkorting "Wq" gevolgd door een volgnummer gebruikt.
Zie ook : Familie Bach
