Bloedzuiverend
Bloedzuiverend is in de kruidengeneeskunde een veel gebruikte term; allerlei kruiden zouden 'bloedzuiverend' en 'vochtafdrijvend' werken.
Buiten kijf staat, dat door de levensverrichtingen van de spijsvertering en het metabolisme er inderdaad afvalstoffen ontstaan die uiteindelijk uit de cellen weer in het bloed terechtkomen, en die uit het lichaam dienen te worden verwijderd. Hiervoor gebruikt het lichaam (als we de longen die het koolzuurgas afvoeren even buiten beschouwing laten) vooral twee organen: de lever en de nieren.
Verreweg de meeste afvalstoffen worden passief uitgescheiden: ze worden in de nieren gefilterd en verlaten het lichaam met de urine. Dit proces kan niet of nauwelijks worden beïnvloed door medicamenten - met name diuretica (plastabletten) beïnvloeden eigenlijk alleen de totale hoeveelheid water die samen met de afvalstoffen wordt uitgescheiden, niet de totale hoeveelheid afvalstoffen die wordt uitgescheiden.
De 'bloedzuiverende' werking van kruiden is dus, medisch gezien, een fabeltje, en 'vochtafdrijvend' zijn dergelijke kruidenmedicijnen meestal alleen omdat ze als thee worden ingenomen, en wie genoeg thee drinkt gaat ook onvermijdelijk plassen... Bloedzuivering wordt daarom veelal als kwakzalverij gezien.
In de lever treedt ontgifting van vele stoffen op. Deze kan echter voor gegeven stoffen niet of nauwelijks worden versterkt, hoewel sommige stoffen versneld worden afgebroken als men andere giftige stoffen geeft waarvoor de lever meer enzymen moet aanmaken om ze weg te werken (enzyminductie), en andere juist niet meer kunnen worden ontgift als er middelen worden gebruikt die voor de ontgifting nodige enzymen blokkeren. Ook voor de functies van de lever is de kreet 'bloedzuiverend' dus, althans in zijn algemeenheid, een medisch fabeltje.
