Australopithecus africanus
| Australopithecus africanus Status: Fossiel |
|||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Reconstructie. |
|||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Australopithecus africanus Dart, 1925 |
|||||||||||||
 |
Australopithecus africanus is een uitgestorven mens-achtige uit het geslacht Australopithecus, die bijna een eeuw geleden al werd ontdekt door Raymond Dart (1893-1988).
De Australiër had medicijnen gestudeerd aan de universiteit van Sidney. Hij vertrok naar Zuid-Afrika nadat hij het hoogleraarschap in de anatomie aan de Universiteit van Witwatersrand in Johannesburg had aanvaard.
[bewerk] Ontdekking
Op een zomerse dag in 1924 werden twee zware kratten bezorgd. Dart ontdekte in de tweede krat een schedel die nog vast zat in breccie (een mengsel van steentjes, schelpen en dergelijke dat door een bindmiddel als kalk aan elkaar plakt). Met een hamer, een beitel en enkele scherpe breinaalden is Dart maanden bezig geweest om de breccie te verwijderen. In 1925 was Dart ervan overtuigd dat hij de "ontbrekende schakel" tussen aap en mens had gevonden en schreef voor het beroemde Britse tijdschrift Nature een artikel over zijn vondst, waarin hij het fossiel Austrolopithicus africanus - de zuidelijke aap van Afrika - noemde. Deze schedel kreeg de naam Taung-kind omdat het een jong overleden exemplaar betrof dat was gevonden in de kalksteengroeve van Taung.
[bewerk] Kritiek
In eerste instantie werd Darts artikel enthousiast ontvangen. Zelfs generaal Jan Smuts, de premier van Zuid-Afrika stuurde hem een felicitatie. Maar niet iedereen was onder de indruk, met name de gevestigde wetenschappelijke orde in het Verenigd Koninkrijk wilde er niets van weten. In Nature verschenen artikelen met kritiek op Darts interpretatie, overigens alle geschreven door mensen die het echte fossiel nooit hadden gezien. Arthur Keith van het Royal College of Surgeons was een van zijn felste tegenstanders. Hij kon niet geloven dat het Taung-kind de ontbrekende schakel was omdat het als een aap kleine hersenen had, al had het een menselijk gezicht, kaken en gebit. Dit was volgens hem de omgedraaide wereld. Keith was ervan overtuigd dat grote hersenen zich al vrij vroeg in de evolutie van de mens hadden ontwikkeld. Keith en zijn volgelingen trokken ook Darts anatomische kennis in twijfel. Dart herstelde nooit helemaal van deze openbare vernedering. Hij zette het plan om een boek over de schedel te publiceren van zich af, gaf het werken met fossielen op en een kreeg een zenuwinzinking. Zijn geliefde kind liet hij in een doos op het bureau van een collega achter, verlaten en vergeten.
[bewerk] Rehabilitatie
Gelukkig voor Dart en het Taung-kind geloofde iemand in hen beiden: Robert Broom (1866–1951). Nadat hij de schedel van het kind had bestudeerd, was hij ervan overtuigd dat Dart gelijk had. Vastbesloten om dit uit te dragen, schreef hij een vooraanstaande geleerde in Oxford en kon hem overtuigen van de juistheid van Darts interpretatie. Later bleek dat Raymond Dart het volledig bij het rechte eind had.
| Voorlopers en oude verwanten van de mens | |
| Hominini | Sahelanthropus tchadensis • Orrorin tugenensis • Ardipithecus |
| Australopithecus & Paranthropus | Australopithecus: A. anamensis • A. afarensis • A. bahrelghazali • A. africanus • A. garhi • Paranthropus: P. aethiopicus • P. boisei • P. robustus |
| Kenyanthropus & Homo | Kenyanthropus: Kenyanthropus platyops • Homo: H. habilis • H. rudolfensis • H. georgicus • H. ergaster • H. erectus (H. e. lantianensis • H. e. palaeojavanicus • H. e. pekinensis • H. e. soloensis) • H. cepranensis • H. antecessor • H. heidelbergensis • H. neanderthalensis • H. rhodesiensis • H. floresiensis • Homo sapiens (H. s. idaltu • H. s. sapiens) |
