Asparuch
Asparuch (Bulgaars: Аспарух; Asparuh) was de leider van de Bulgaren in de eerste helft van de 7e eeuw. Geschiedkundigen gaan ervan uit dat hij de stichter was van het eerste Bulgaarse rijk in het jaar 681. Hij droeg daarom een adellijke titel, vermoedelijk ‘Kniaz’, maar vaak wordt naar hem verwezen als ‘Khan Asparuch’.
Asparuch behoorde tot de Dulo-stam. Volgens Byzantijnse geschiedschrijving was hij de zoon van Kubrat, een machtig heerser over een groot gebied aan de noord-kant van de Zwarte Zee; het huidige Oekraïne. Na de dood van Kubrat zou de leiding aanvankelijk in handen vallen van Asparuch’s broers, maar vanwege oorlog met de Kazaren viel het rijk uiteen en was Asparuch gedwongen op zoek te gaan naar nieuw gebied. Hij leidde 100.000 Bulgaren en eindigde in de delta van de Donau, een gebied dat toen onder de heerschappij van Byzantium stond en Moesia heette. De Byzantijnen, onder leiding van Constantijn VI, waren op dat moment in beslag genomen door een conflict met de Arabieren aan de zuidgrens van hun rijk. Na beslechting van het conflict keerde het Byzantijnse leger zich tegen de Bulgaarse indringers in hun provincie Moesia. Deze hadden tegen die tijd echter al een bondgenootschap met de Slavische volkeren aan de noordkant van de Donau weten op te bouwen, en middels gezamenlijke inspanningen wisten ze de Byzantijnse aanval te stuitten. Dat moment wordt gezien als de geboortedatum van Bulgarije; een tijd van stammenversmelting en een hegemonische samenleving brak aan, waarin een hoofdstad tot stand kwam en de grondslag werd gelegd van een eigen cultuur. Ook de banden met het Byzantijnse rijk groeiden. Men vermoedt dat Constantijn IV uiteindelijk de Bulgaren afkocht, om de continue aanvallen aan de Noordgrens van zijn rijk de stoppen.
