Arctostaphylos
| Arctostaphylos | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Arctostaphylos uva-ursi |
||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||
|
||||||||||
| Geslacht | ||||||||||
| Arctostaphylos |
Het geslacht Arctostaphylos is een geslacht van struikachtige planten en kleine bomen in de Heifamilie. Het geslacht kent ongeveer 60 soorten.
De geslachtsnaam is afkomstig van het Griekse arkto = beer en staphyle =druif, oftewel berendruiven.
Ze worden gekaraterisseerd door een gladde, oranje of rode schors en stijve, gedraaide takken. Ze lopen uiteen van kleine laag bij de grondse soorten aan kusten en in bergen tot 6 meter hoge bomen. De meeste soorten zijn groen blijvend (1 soort verliest zijn bladeren), met kleine ovale bladeren van 1-7 cm lang. Deze zijn spiraalsgewijs aan de stngel bevestigd. De bloempjes zijn klokvomig, wit of zacht roze, in groepjes van 2 tot 20 bijeen. De bloei valt in het voorjaar. De vruchten zijn kleine besjes, die in de zomer of herfst rijp zijn. Sommige soorten hebben eetbare bessen.
[bewerk] Taxonomie
Volgens Philip V. Wells in The Jepson Manual en andere bronnen, zijn er twee ondergeslachten:
- Ondergeslacht Micrococcus
- Sect. Micrococcus
- Arctostaphylos mendocinoensis
- Arctostaphylos myrtifolia
- Arctostaphylos nissenana
- Arctostaphylos nummularia
- Sect. Micrococcus
- Ondergeslacht Arctostaphylos met 3 secties:
- Sect. Arctostaphylos
- Arctostaphylos alpina
- Arctostaphylos bakeri
- Arctostaphylos densiflora
- Arctostaphylos edmundsii
- Arctostaphylos gabrielensis
- Arctostaphylos glauca
- Arctostaphylos hispidula
- Arctostaphylos hookeri
- Arctostaphylos insularis
- Arctostaphylos klamathensis
- Arctostaphylos manzanita
- Arctostaphylos mewukka
- Arctostaphylos nevadensis
- Arctostaphylos parryana
- Arctostaphylos patula
- Arctostaphylos pumila
- Arctostaphylos pungens
- Arctostaphylos rudis
- Arctostaphylos stanfordiana
- Arctostaphylos uva-ursi
- Arctostaphylos viscida
- Sect. Foliobracteata
- Arctostaphylos andersonii
- Arctostaphylos auriculata
- Arctostaphylos canescens
- Arctostaphylos catalinae
- Arctostaphylos columbiana
- Arctostaphylos confertiflora
- Arctostaphylos cruzensis
- Arctostaphylos glandulosa
- Arctostaphylos glutinosa
- Arctostaphylos hooveri
- Arctostaphylos imbricata
- Arctostaphylos luciana
- Arctostaphylos malloryi
- Arctostaphylos montaraensis
- Arctostaphylos montereyensis
- Arctostaphylos morroensis
- Arctostaphylos nortensis
- Arctostaphylos obispoensis
- Arctostaphylos osoensis
- Arctostaphylos otayensis
- Arctostaphylos pajaroensis
- Arctostaphylos pallida
- Arctostaphylos pechoensis
- Arctostaphylos pilosula
- Arctostaphylos purissima
- Arctostaphylos refugioensis
- Arctostaphylos regismontana
- Arctostaphylos silvicola
- Arctostaphylos tomentosa
- Arctostaphylos virgata
- Arctostaphylos viridissuma
- Arctostaphylos wellsii
- Sect. Pictobracteata
- Arctostaphylos pringlei
- Sect. Arctostaphylos
- Synonymen
- Arctostaphylos bicolor wordt beschouwd als Xylococcus bicolor
- Arctostaphylos crustacea wordt beschouwd als Arctostaphylos tomentosa ssp. crustacea
Zie ook het nauw verwante geslacht Comarostaphylis, vroeger vaak als deel van dit geslacht gezien.
Drie soorten, A. alpina, A. rubra en A. uva-ursi zijn bestand tegen arctisch of subartischklimaat, en hebben een circumpolaire verspreiding over Noord-Amerika, Azië en Europa.
[bewerk] Tuin
Kweek is in het algmeen lastig door schimmelziekten, verzouting en verzuring. Sommige rassen zijn gemakkelijker te kweken dan de oorspronkelijke soorten.
[bewerk] Referenties
- ITIS 23467
- Hickman, James C. (1993). The Jepson Manual: higher plants of California, University of California Press, Berkeley and Los Angeles, California. ISBN 0-520-08255-9.
- Treatment from the Jepson Manual
- Wells, Philip V. (2000). Manzanitas of California, Dept. of Ecology & Evolutionary Biology, Lawrence, Kansas. ISBN 0933994222.
- Wells, Philip V. 1992. Subgenera and sections of Arctostaphylos. The Four Seasons 9: 64-69.
