Apostolische Vaders
De Apostolische Vaders zijn een groep auteurs uit de tweede eeuw van de christelijke jaartelling. De apostolische vaders volgen op de schrijvers van het Nieuwe Testament. Hun geschriften zijn van groot belang voor onze kennis over de allervroegste periode van de christelijke kerk. De geschriften van de apostolische vaders, bijvoorbeeld verhandelingen, brieven, fragmenten, apologieën (dat zijn verweerschriften), etc. zijn alle ontstaan in de periode 90-160 na Christus. De Apostolische Vaders bieden inzicht in de eerste ontvangst van de Bijbelse boodschap in de kerk. De schrijvers van deze documenten hadden veelal de apostelen zelf nog gekend.
De term 'Apostolische Vaders' is voor het eerst gebruikt door J. B. Cotelier die in 1672 is begonnen met het verzamelen en bijeenbrengen van deze documenten. Op dit moment worden tot de documenten van de Apostolische Vaders gerekend:
- De zeven brieven van Ignatius van Antiochië
- De brief van Polycarpus van Smyrna
- Het Martyrium Polycarpi (een tekst over de marteldood van Polycarpus)
- De twee brieven van Clemens I van Rome
- Het onderwijs van de twaalf Apostelen, de Didache
- De brief van Barnabas
- Fragmenten van Papias
- De brief aan Diognetus
- De apologie van Quadratus
- De Pastor van Hermas
Soms zijn de opstellers van deze documenten onbekend. Bekende schrijvers waren:
- Paus Clemens I-- Eerste Brief van Clemens aan de christenen van Korinthe.
- Polycarpus van Smyrna – Brief van Polycarpus aan Filippi.
- Ignatius van Antiochië – 7 Brieven.
- Papias van Hierapolis – fragmenten van zijn boeken.
Van Ignatius en Polycarpus is bekend dat zij als martelaar gestorven zijn.
[bewerk] Literatuur
In het Nederlandse taalgebied bestaat een uitstekende bewerking en uitgave met toelichtingen. Apostolische Vaders I en II, Dr. A.F.J. Klijn, ISBN 9024201675
Zie ook:
