Apologeten
De Apologeten zijn een groep christelijke auteurs uit de tweede eeuw na Christus die het opkomende christendom hebben verdedigd tegen de aanvallen van het heidendom en de joden. Er zijn verschillende documenten van deze apologeten bewaard gebleven.
De belangrijkste apologeten waren:
- Quadratus die circa 125 leefde en werkte te Athene. Hij schreef een apologie gericht aan keizer Hadrianus. Zijn geschift is niet bewaard gebleven.
- Aristides. Hij schreef een apologie (verdediging van het christendom) gericht aan keizer Antoninus Pius. Men heeft lang gedacht dat zijn apologie verloren was gegaan. In 1889 ontdekte men echter een Syrische vertaling van zijn apologie in het Catharinaklooster op de Sinaï.
- Justinus de Martelaar. Hij leefde aan het begin van de tweede eeuw. In 165 is hij vanwege zijn christen-zijn in Rome onthoofd. Hij schreef verschillende bewaardgebleven geschriften. In zijn eerste apologie verdedigde hij het christendom tegen allerlei beschuldigingen zoals atheïsme, incest, kannibalisme, domheid, etc. Ook legt hij op positieve wijze het leven van de christenen uit. Naast zijn eerste apologie schreef hij ook nog een tweede apologie met een vergelijkbare inhoud.
- Tatianus. Hij leefde in de tweede helft van de tweede eeuw. Hij keerde zich heftig tegen de Griekse cultuur.
- Athenagoras. Hij richtte in 177 een smeekschrift aan keizer Marcus Aurelius. In zijn smeekschrift worden de bezwaren tegen de christenen uitvoerig behandeld.
- Theophilus de bisschop van Antiochië schreef een driedelige apologie: Ad Autolycum.
- Tertullianus. Hij leefde aan het einde van de tweede eeuw en het begin van de derde eeuw. Hij was jurist. In zijn Apologeticum heeft hij het christendom op magistrale wijze tegen het heidendom verdedigd. Tertullianus is ongetwijfeld de grootste en meest bekwame apologeet van de kerk in de tweede en derde eeuw. Tertullianus beheerste ook volkomen de Latijnse taal. Hij schreef fel, hartstochtelijk, sarcastisch en bewogen.
Naast deze schrijvers is er ook nog een bekend anoniem apologetisch geschrift uit de tweede eeuw: de Brief aan Diognetus. De schrijver van dit boekje gaat in op drie belangrijke vragen:
- wie is de God van de christenen
- waarom christenen de wereld verachten en geen vrees kennen voor de marteldood.
- waardoor wordt de onderlinge liefde van de christenen gekenmerkt.
