Antipsychoticum
Een antipsychoticum, ook wel neurolepticum genoemd, behoort tot een groep geneesmiddelen die als voornaamste doel heeft de symptomen van een psychose tegen te gaan en die deze in de meeste gevallen ook volledig doen stoppen.
De oorzaken van een psychose moeten echter door psychotherapie zien opgelost te geraken.
De antipsychotica worden op grond van het werkingsmechanisme onderverdeeld in twee categorieën: de klassieke (oudere) en de atypische (nieuwere) antipsychotica.
- Veelgebruikte klassieke antipsychotica zijn: haloperidol, perfenazine, pimozide, zuclopentixol
- Veelgebruikte atypische: risperidon, quetiapine, olanzapine, clozapine
Een teveel aan medicijnen tegen psychose kan de verschijnselen van de ziekte van Parkinson veroorzaken en een teveel aan medicijnen tegen de ziekte van Parkinson kan psychotische verschijnselen veroorzaken. Vaak wordt ook een anti-parkinsonmiddel toegevoegd aan een antipsychoticum om deze bijwerkingen tegen te gaan. Bijwerkingen van klassieke middelen verschillen in bepaalde opzichten van de atypische. Zo veroorzaken de atypische middelen vaker gewichtstoename dan de klassieke (sommige erger dan anderen). Hierdoor hebben patiënten waarschijnlijk meer kans op het ontwikkelen van suikerziekte. Van de atypische wordt gezegd dat ze minder bewegingsstoornissen zouden veroorzaken. In de onderzoeken werden ze echter vaak met hogere doseringen haloperidol vergeleken dan in de praktijk meestal gebruikt worden.
