Noto
El Vikipedio
Vidu ankaŭ artikolon Noto (Italio) pri komunumo en Italio.
Noto estas mallonga memoriga enskribo en notlibron aŭ mallonga klariga rimarko ĉe ies verko.
En pedagogio estas noto oficiale uzata signo por indiki takson de scioj aŭ konduto de lernanto per poentoj.
En muziko, noto estas aŭ unito de fiksa tonalto kio doniĝas nomo, aŭ la grafika figuro de tio tonalto en notacio sistemo, kaj kelkfoje ĝia daŭro, aŭ specifa ekzemplo de ĉu, do oni parolas de "la dua noto de feliĉa naskotago eksemple. La generalaj kaj specifikaj signifoj estas libere miksiĝas de muzikistoj, kvankam ili povas esti iniciale konfusanta: "la unua du da notoj de feliĉa naskotago estas la sama noto", signifanta, "la unua du da sonoj de feliĉa naskotago havas la sama tonalto." Noto estas diskretado (vidu musika analizo#diskretado) de muzika aŭ sona fenomena kaj tiele faciligas muzika analizo (Nattiez 1990, p.81n9).
En Angla lingvo, la notoj doniĝas 7 letera nomoj: A, B, C, D, E, F, kaj G. Ĉio letero nomo asigniĝas al specifa tonalto sendistinge de la oktavo en kio la tonalto rezidas. Notoj uziĝas kune kiel skalo aŭ tona vico. Tamen, ĉar estas efektive 12 notoj bezonata de diatonika muziko, la 7 letera nomoj povas ankaŭ doniĝi modifaĵo.
La du da ĉefa modifaĵoj estas bemoloj and diesos kio respektive plialtigas aŭ malplialtigas la tonalto de noto de dutono. Ili uziĝas krii la plua kvin da notoj necesaj kompletigas la kromata skalo. La diesa simbolo estas ♯ (simila ol la punda simbolo, #), la bemola simbolo istas ♭ (simila ol minuskula b).
En muzika notacio, noto estas diesada or bemolada (plialtigata aŭ malplialtigata) de metanta diesa aŭ bemola simbolo senpere antaŭe la noto. Kiam uzanta leterojn, la simbolo sekvas la leteron, kiel en A♯ por la noto A dieso.
Modifaĵoj povas subiriĝi por la dauro de komponaĵo ke la antaŭa flanko de la stabo tuj post la klefo kaj antaŭ la tempa signo, en kio kazo ili formas la gama signo: eksemple, dieso simbolo sur la F linio indikas ke ĉiu F en la stabo estas kompreniĝanta ke F♯ (F dieso). Modifaĵoj kio okazas dum la komponaĵo kaj aliigas specifan noton vokiĝas akcidenta. Akcidenta noto staras en efiko ĝis aŭ la fino de la mezuro, aŭ naturaligo renkontiĝas.
Ankaŭ komuna estas dubemoloj kaj dudiesoj, kio modifas la tonalto de la noto de plenduto, prefere ol duonduto. Estas ankaŭ naturaligo akcidenta signo en notacio, kio malfaras la ŝanĝon faranta de antaŭa akcidenta signo aŭ la gamo signo mem.
Kiam notoj skribiĝas en partituro, ĉio noto asigniĝas specifa vertika pozicio sur aŭ linio aŭ en spaco sur la stabo. Ĉiu linio aŭ spaco asigniĝas noto nomo, ĉi tioj nomoj parkeranta de la muzikisto kaj permesas lin aŭ ŝin koni ĉe ekrigardo la taŭga tonalto ludi sur lia aŭ ŝia instrumento por ĉiu nota-ĉapo markata sur la paĝo.
| http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/a/a5/C_maj.png |
La stabo supre montras la notojn C, D, E, F, G, A, B, C kaj tiam en inversa ordo. Estas ne diesoj aŭ bemoloj ĉe la eko de la stabo, indikanta ke ĉi tio estas la gamo de C majora. (Gamo signo kun ne diesoj aŭ bemoloj povas ankaŭ indikas la gamo de A minora, kio estas la relativa minoro de C majora.)
La proksimumma frekvencoj de la notoj supre estas:
- C: 262Hz
- D: 294Hz
- E: 330Hz
- F: 349Hz
- G: 392Hz
- A: 440Hz
- B: 495Hz
La frekvenco de noto duoblas po oktavo—unu A estas 440Hz kaj la A en la oktavo pli alta estas 880Hz.
Enhavo |
[redaktu] Historio de notaj nomoj
Muzika notaciaj sistemoj uzis leterojn de la alfabeto por jarcentoj. La 6th jarcento filozofo Boethius koniĝas uziginta la unua dek kvin leteroj de la alfabeto signifi la notojn de du-oktava atingopovo kio estis uzita ke la tempo; n koniĝas ĉu ĉi tio estis lia inventaĵo aŭ komuna uzado de la tempo; spite tio, gi vokiĝasBOETH-a notacio.
Sekvanta ĉi tio, la sistemo de ripetantaj leteroj A-G en ĉio oktavo enplektiĝas, ĉi tioj skribiĝas kiel minuskloj por la dua oktavo kaj duobla minuskloj por la tria. Kiam la kompaso de uzataj notoj plivastigata malalta de un da noto, al G, gi doniĝas la Greka G (Γ), gammao. (Estas el ĉi tio ke la franca vorto por skalo, gamme deriviĝas, kaj la angla vorto gamut.)
La restanta kvin da notoj de la kromata skalo (la nigraj klavoj sur piana klavaro) aldoniĝas laŭgrade; la unua estis B kio bemoligas en certaj modaloj eviti la disonanca pligrandiga kvara intervalo. Ĉi tio ŝango ne ĉiame vidiĝas en notacio, sed kiam skribanta, B bemolo skribiĝas ke latina, ronda "b", kaj B naturaligo gotika b. Ĉi tioj evolues en modernajn bemolajn kaj naturaligajn simbolojn respektive. La diesa simbolo leviĝis el la baranta b, vokiĝas la "nuliganta b".
En partioj de eŭropo, incluzive de germanio, la naturaliga simbolo transformanta en la leteron H: en germania muzika notacio, H estas B naturaligo kaj B estas B bemolo.
Notoj povas havi daŭrojn po diferencaj frakcioj de bato; dividu la valoro de la noto (t.e. 1/2) de la funda nombro de la tempa signo. La notaj daŭraj nomoj por komunaj daŭroj estas:
- Plena noto
- Duona noto
- Kvarona noto
- Okona noto
- deksesona noto
- trideksesona noto
[redaktu] Vidu ankaŭ
[redaktu] Fonto
- Nattiez, Jean-Jacques (1990). Muziko kaj Diskurso: Al Semiologio de Muziko (Musicologie générale et sémiologue, 1987). Tradukas en anglan lingvon de Carolyn Abbate (1990). ISBN 0691027145.
[redaktu] Externaj ligoj
 |
 |
 |
 |
