Erich Honecker
El Vikipedio
Erich Honecker (naskiĝis la 25-an de aŭgusto 1912 en Neunkirchen, mortis la 29-an de majo 1994 en Santiago de Chile) estis germana komunista politikisto, la plej supera reprezentanto de Germana Demokratia Respubliko en la jaroj 1971 - 1989.
Honecker naskiĝis en familio de ministo kaj funkciulo de Komunisma partio de Germanio.
Junaĝe Honecker laboris kiel tegisto, sed ne longe - en la jaro 1929 li aniĝis en la komunisman partion kaj tuj en la sekvinta jaro komenciĝis lia kariero de profesia politika agitanto.
En la jaro 1935, dum nazia reĝimo de Hitler, Erich Honecker estas arestita kaj kondamnita kiel malamiko de Regno al dek jaroj de malliberigo.
Post la falo de la nazia reĝimo, do post la fino de la dua mondmilito, Erich Honecker estas komisiita konstrui komunisman junularan organizaĵon - estiĝis FDJ (komunisma junulara organizo), en kies frunto poste Honecker staris en la jaroj 1946 - 1955.
Ekde la jaro 1946 Erich Hoecker estis ankaŭ laboristo de la centra komitato de Unueca socialisma partio (SED), do la partio, kiu poste ĝis la fino de la 80-aj jaroj regis al la komunisma orienta Germanio - en la jaro 1958 Erich Honecker poste fariĝas sekretario de partio por sekurecdemandoj.
En 1971 Erich Honecker suprenpaŝis en la partia hierarkio sur la plej superan postenon - li fariĝis, anstataŭ Walter Ulbricht, la unua (ĝenerala) sekretario, kaj per tio ankaŭ la plej supera reprezentanto de GDR: en 1976 poste Honecker ankoraŭ pli firmigis sian postenon, kiam li estis elektita kiel prezidanto de ŝtata konsilantaro de GDR (titola kapo de la ŝtato).
Germana Demokratia Respubliko restis ankaŭ dum Honecker dogme komunisma ŝtato, en interpolitika tereno ĝi restis fidela al la neostalina politiko kaj al politiko de akra limigo rilate al la tuta okcidenta mondo, kaj precipe rilate al la najbara Federacia Respubliko Germanio - la limoj kun tiu ĉi ŝtato estis akre gardataj, la t.n. berlina muro inter la orienta Berlino kaj la okcidenta Berlino estis atestanto de multaj murdoj de tiuj, kiuj estas provantaj eskapi trans ĝi Okcidenten.
Kiam la soveta gvidanto Miĥail Gorbaĉov estis veninta al la potenco kaj post la unuaj malkuraĝaj signoj de demokratigo en Sovetunio (perestrojko kaj politiko de glasnost), komenciĝis en duono de la 80-aj jaroj de la 20-a jarcento aktiviĝi ankaŭ politika opozicio en GDR - Erich Honecker reagis per plialtigitaj reprezalioj, sed li ne havis ŝancon por sukcesi: post tio, kiam Germana Demokratia Respubliko somere kaj aŭtune de la jaro 1989 estis skuigita pro nekutima ondo de elmigrado (elmigrintoj direktas ĝis la okcidenta Berlino, nome precipe pere de ties grandambasadorejo en ĉirkaŭaj komunismaj ŝtatoj) kaj pro kontraŭkomunismaj demonstracioj, li estis la 18-an de oktobro 1989 detronigita - du semajnoj post tio, la 9-an de novembro 1989 falis la simbolo de divido de Germanio je okcidenta kaj orienta partoj - la berlina muro.
Post sia falo Erich Honecker estis forveturanta ĝis Sovetunio, kie li kaŝis sin en ĉilia grandambasadorejo - li volis eviti al multaj punpersekutoj, kiuj minacis lin en la reunuiĝinta Germanio - li estis kulpigata el korupto, misuzado de la potenco kaj precipe estis alkalkulata (kaj pruvita) respondeco pri masakrado de fuĝintoj sur la intergermana limo.
En 1992 Erich Honecker estis pere de Rusio (sekvanto de Sovetunio) eldonita en Germanion - ĉi tie li estas ankoraŭ en la sama jaro starigita antaŭ tribunalo. Sed kondamnita Honecker ne estis, en 1993 li estas pro humanaj kaŭzoj (pro malbona sanstato) liberigita kaj tralasita, tuj en januaro de tiu ĉi jaro li poste elmigris al familio ĝis Ĉilio de Pinochet - ĉi tie poste la 29-an de majo 1994 Erich Honecker mortis.
