Carl Wilhelm Scheele
El Vikipedio
Carl Wilhelm SCHEELE, foje ankaŭ: Karl Wilhelm SCHEELE [Karl vilhelm ŝele] (naskiĝis la 9-an aŭ 19-an de decembro, 1742, mortis la 21-an de majo, 1786) estis sveda kemiisto.
Scheele naskiĝis en Stralsund, kiu tiutempe apartenis al Svedio (nuntempe al Germanio). Li laboris kiel apotekisto en Göteborg, Malmö, Stokholmo, Uppsala kaj Köping, kie li en la jaro 1786 mortis. Siajn sciojn pri kemio li grandparte akiris aŭtodidakte.
Li malkovris plurajn kemiajn elementojn kaj kombinaĵojn. En la jaro 1772 li malkovris la oksigenon, sed publikigis sian eltrovon nur en 1777, ne sciante ke sendepende de li Joseph Priestley faris la saman malkovron en 1774.
Li krome kontribuis al la eltrovoj de aliaj elementoj (ekz. kloro en 1771) kaj de pluraj organikaj acidoj.
[redaktu] Kuriozaĵoj
Kiel ne malmultaj kemiistoj siatempaj Scheele kutimis gustumi kemiaĵojn. Tio eble kontribuis al lia morto en lia 44-a vivjaro; ĝi montris simptomojn de hidrarga veneniĝo.
Anekdoto rakontas, ke reĝo Gustavo la 3-a aŭdis pri la famo de Scheele kaj ordonis igi lin grafo; sed liaj administrantoj eraris kaj anstataŭe grafigis junan leŭtenanton samnoman.
