Alfred Tarski
El Vikipedio
Alfred TARSKI, naskiĝinta en 14-a de januaro 1901 en Varsovio, mortis la 26-a oktobro 1983 en Berkeley, en Usono, estis pola matematikisto, filozofo kaj unu el plej grandaj logikoj en historio.
Li naskiĝis en Varsovio. Jam en komenco de sia vivo li estis tre kunigita kun scienco. Poste li studis lingvojn: rusan, germanan, francan, malnovan grekan kaj latinan. Poste li studis biologion sed li interrompis sian studadon ĉar rigardis lin granda filozofo Stanisław Leśniewski. Leśniewski persfadis lin ke li studu filozofion.
Poste Tarski doktoriĝis kaj habilitiĝis en Varsovia Universitato. Kaj instruis en liceo de Stefan Żeromski. Vidinte malbonan politikon de Hitler li forkuris al Usono kie li prelegis en Harvarda Universitato kaj Kalifornia Universitato. Kiel profesoro li vizitis en Novjorko kaj estis membro de Instituto por Altaj Studoj en Princeton.
Lia plej grava verko estas definicio de vero. Tiel li forĵetis paradokson de mensogulo (alie: paradokso de Epimenides) kiu pruvas ke vero ne povas ekzisti. Tarski pruvis tamen ke tiu paradokso estas interne malakorda. Li interpretis nocion de vero kiel la eco de frazoj logikaj devenataj de lingvo estanta metalingvo rilate al lingvo en kiu tiuj frazoj estas parolataj. Pli simple- Tarski juĝis ke la frazo X estas vera tiam kaj nur tiam kiam estus tiel kiel frazo X parolas. Tiel li komencis novan parton de matematiko- teorio de modeloj. Ĝi permesas al ĝenerala rigardado sur matematiko.
Tarski estis ankaŭ kunreanto de paradokso de Banach-Tarski. Tarski estis grava inspiranto de tiuj filozofoj kiel Karl Popper], Willad Van Orman Quine kaj Donald Davidson.
