Znaki kartograficzne

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Znaki kartograficzne to umowny zestaw znaków używanych na mapie, służący do przedstawiania na mapie różnych zjawisk, zdarzeń i obiektów. W zależności od dokładności i rodzaju mapy są różne znaki. Przykładowe znaki kartograficzne to: rzeka (niebieska linia), las (zielona przestrzeń) lub np. hotel (litera H w domku). Do znaków kartograficznych zalicza się również m. in. poziomice.

[edytuj] Metody jakościowe

[edytuj] 1. Metoda sygnaturowa:

Sygnatury punktowe:
- geometryczne - mają kształt prostych figur geometrycznych, ich kształt nie przypomina rzeczywistego kształtu przedstawianego obiektu, obowiązuje jednak zasada poglądowości znaku, zaletą sygnatur geometrycznych jest łatwość grupowania ich według kształtu przewodniego oraz dogodność przy oznaczaniu dokładnego położenia obiektu (łatwo wyznaczalny środek ciężkości)
- obrazkowe - nawiązują swym kształtem do zewnętrznego wyglądu reprezentowanego obiektu, mogą przedstawiać cały obiekt, jego część lub produkt wytworzony przez dany dział produkcji, stosowane na mapach, w których nie jest wymagane bardzo dokładne umiejscowienie
- literowe - mają postać liter umieszczonych w miejscu występowania danego obiektu na mapie
- symboliczne - są rozwinięciem sygnatur geometrycznych w celu zwiekszenia poglądowości znaku zgodnie z zasadą izomorfizmu treści i postaci
Sygnatury liniowe:
- geometryczne - abstrakcyjne
- symboliczne - mogą nawiązywać do skojarzeń użytego koloru czy deseni z kolorem lub postacią rzeczywistych obiektów, np. niebieskie rzeki
- obrazkowe - może być wyrażona obrazem widzianym z góry, np. tor kolejowy
Sygnatury ilościowe

[edytuj] 2. Metoda zasięgów

zasięg liniowy
zasięg sygnaturowy
zasięg plamowy
zasięg opisowy

[edytuj] 3. Metoda chorochromatyczna

(metoda powierzchniowa, metoda tła jakościowego) Jest to rozwinięcie metody zasięgu. Polega na podzieleniu powierzchni na pola (wzajemnie wykluczające się zasięgi) różne pod względem jakościowym, nie ma tu obszarów zachodzących na siebie, np. mapa użytkowania ziemi, polityczna, administracyjna. Powierzchnia mapy podzielona jest na regiony, może przedstawiać regionalizację. Regiony wykreślamy na podstawie wcześniejszych wskażników, kryteriów określonych z góry. Często metoda ta stanowi tło mapy, na której umieszcza się szereg innych charakterystyk prtzedstawionych innymi metodami.

[edytuj] Metody ilościowe

[edytuj] 1. Kartodiagramy

Jest to zbiór diagramów umiejscowionych w pozycji geograficznej, tzn. na mapie we wzajemnych stosunkach położenia lub w odniesieniu powierzchniowym. Każdy z poniższych rodzajów kartodiagramów należy do jednej z dwóch grup: kartodiagramów ciągłych lub kartodiagramów skokowych.

kartodiagramy punktowe
- kartodiagramy punktowe proste
- kartodiagramy punktowe sumaryczne
- kartodiagramy punktowe złożone
- kartodiagramy punktowe strukturalne
- kartodiagramy punktowe porównawcze
- kartodiagramy punktowe dynamiczne
kartodiagramy powierzchniowe
- kartodiagramy powierzchniowe naturalne
  - kartodiagramy powierzchniowe naturalne proste
  - kartodiagramy powierzchniowe naturalne sumaryczne
  - kartodiagramy powierzchniowe naturalne złożone
  - kartodiagramy powierzchniowe naturalne strukturalne
  - kartodiagramy powierzchniowe naturalne porównawcze
  - kartodiagramy powierzchniowe naturalne dynamiczne
- kartodiagramy powierzchniowe geometryczne
  - kartodiagramy powierzchniowe geometryczne proste
  - kartodiagramy powierzchniowe geometryczne sumaryczne
  - kartodiagramy powierzchniowe geometryczne złożone
  - kartodiagramy powierzchniowe geometryczne strukturalne
  - kartodiagramy powierzchniowe geometryczne porównawcze
  - kartodiagramy powierzchniowe geometryczne dynamiczne
- kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne
  - kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne proste
  - kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne sumaryczne
  - kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne złożone
  - kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne strukturalne
  - kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne porównawcze
  - kartodiagramy powierzchniowe eumorficzne dynamiczne
kartodiagramy liniowe
- kartodiagramy wektorowe
  - kartodiagramy wektorowe zasiegowe
  - kartodiagramy wektorowe potokowe
- kartodiagramy wstęgowe
  - kartodiagramy wstęgowe proste
    - kartodiagramy wstęgowe proste jednokierunkowe
    - kartodiagramy wstęgowe proste dwukierunkowe
  - kartodiagramy wstęgowe złożone
  - kartodiagramy wstęgowe sumaryczne
    - kartodiagramy wstęgowe sumaryczne jednokierunkowe
    - kartodiagramy wstęgowe sumaryczne dwukierunkowe
    - kartodiagramy wstęgowe sumaryczne dwukierunkowe wycinkowe
  - kartodiagramy wstęgowe strukturalne
  - kartodiagramy wstęgowe porównawcze
  - kartodiagramy wstęgowe dynamiczne
  - kartodiagramy wstęgowe izochroniczne

[edytuj] 2. Metoda kropkowa

Jest metodą ciągłą, polega na zastąpieniu sygnatury kropką reprezentującą nie jeden obiekt, lecz ich pewną liczbę, która nazywa się wagą kropki

metoda kropkowa topograficzna
- metoda kropkowa topograficzna jednowagowa
- metoda kropkowa topograficzna różnowagowa
metoda kropkowa kartogramiczna
- metoda kropkowa kartogramiczna jednowagowa
- metoda kropkowa kartogramiczna różnowagowa

[edytuj] 3. Kartogramy

Przedstawiają średnią intensywność zjawiska, w granicach określonych pół odniesienia

kartogramy właściwe (kartogramy skokowe)
- kartogramy proste
  - kartogramy proste jednorodne
  - kartogramy proste kwalifikatywne
  - kartogramy proste selektywne (kartogramy proste przeciwstawne)
  - kartogramy proste desenia kropkowego
  - kartogramy proste geometryczne
- kartogramy złożone
- kartogramy strukturalne
  - kartogramy strukturalne ciągłe
  - kartogramy strukturalne skokowe
  - kartogramy strukturalne selektywne
kartogramy ciągłe
pseudokartogramy
metoda dazymetryczna (kartogram dazymetryczny) - ukazuje obszary posiadające zjawiska takiej samej gęstości, przy czym wyraz liczbowy tej gęstości ma charakter skokowy.

[edytuj] 4. Metoda izolinii

Linie łączące jednakowe wartości liczbowe, za pomocą izolinii przedstawia się zjawiska charakteryzujące się ciągłą przestrzenną zmiennością natężenia(np. wysysokości n.p.m) ale także zjawiska występujące wyspowo, które moga być interpretowane jako ciągłe, jeżeli zostana odniesione do innego zjawiska o charakterze ciągłym (gęstość zaludnienia, lesistość) są to tzw. izoplety (pseudoizolinie)

izolinie natężenia
- linie izometryczne (np. poziomice)
- izarytmy
  - izarytmy rzeczywiste (np. izotermy, izohiety, izogony)
  - izarytmy teoretyczne (izarytmy abstrakcyjne, izoplety)
izolinie odległosci (ekwidystanty)
izolinie ruchu

[edytuj] Bibliografia

L. Ratajski, Metodyka Kartografii społeczno-gospodarczej. PPWK, Warszawa 1989

[edytuj] Zobacz też:

Źródło: "http://pl.wikipedia.org../../../z/n/a/Znaki_kartograficzne.html"

Kategoria: Kartografia