Zespół Leriche'a

Z Wikipedii

Zespół Leriche'a (łac. Syndroma Leriche) - zespół chorobowy spowodowany zwężeniem światła końcowej części aorty brzusznej (rozwidlenie aorty) lub tętnic biodrowych na skutek procesu miażdżycowego (miażdżyca zarostowa tętnic). Występuje częściej u mężczyzn. Objawia się zanikiem tętna na obu kończynach dolnych, w tym na tętnicach biodrowych, chromaniem przestankowym (ból odczuwany w udach i pośladkach) lub bólami spoczynkowymi, oziębieniem kończyn, impotencją.

Leczenie chirurgiczne - wszczepienie protezy (najczęściej poliestrowej), o kształcie odwróconej litery Y, między drożny odcinek aorty a tętnice udowe na wysokości odejścia tętnic głębokich uda (jest to rodzaj nazywanego potocznie by-passu). Ma ona na celu ominięcie miejsca zwężonego przez proces miażdżycowy.

Zespół Leriche'a*. Powstaje w niedrożności: 1) aorty i tętnic biodrowych, 2) aorty brzusznej na długim odcinku od tętnic nerkowych do rozwidlenia, 3) obu tętnic biodrowych wspólnych. Zespół ten klinicznie cechuje: 1) stosunkowo powolny przebieg z pojawieniem się pierwszych zmian wstecznych dopiero po 3—5 latach od początku choroby, 2) niewyczuwalne w pachwinie tętno na obu tętnicach udowych, 3) u mężczyzn powstają wywołane niedrożnością tętnic biodrowych wewnętrznych zaburzenia erekcji. Początkowo odległość chromania jest długa, tak ze chorzy skarżą się jedynie na łatwiejsze meczenie się. Kończyn dolnych, ziębnięcie i blednięcie stóp. Chromanie i dalsze następstwa niedokrwienia mogą pojawić się późno. Leczenie zachowawcze ma na celu wytworzenie krążenia obocznego oraz zapobieżenie nowym zakrzepom. W tym celu w miażdżycy tętnic obwodowych tak, jak w każdej chorobie tętnic chory musi bezwzględnie przestać palić, jak najspieszniej wyeliminować silnie obkurczające działanie zawartej w tytoniu nikotyny i innych podobnie działających substancji. Jest to właściwie jedyny skuteczny sposób leczenia nie operacyjnego i prawie zawsze po zaprzestaniu palenia dystans chromania wydłuża się a czasami nawet znikają bóle spoczynkowe. Drugą rzeczą, którą należy zalecić każdemu choremu z niedrożnością tętnic, jest schudniecie o kilka, kilkanaście kilogramów. Zmniejszony ciężar ciała wymaga mniejszego wysiłku mięsni kończyn, co wydłuża znacznie dystans chromania. U chorych, którzy nie maja bólów nocnych i zagrażającej martwicy, u których odległość chromania wynosi powyżej 400 m, należy dążyć do jak najdłuższego utrzymania takiego stanu. Chorzy ci powinni pracować i starać się chodzić, aby w ten sposób rozwijać jak najusilniej krążenie oboczne. Jeżeli dystans chromania jest krótszy niż 400 m, choremu powinno się wykonać operacje naprawcza tętnic. Chorym, którzy mają bóle nocne, należy podawać środki znieczulające w takich ilościach, aby mogli spać. Najczęściej podaje się morfinę, dolantynę i pantopon. Okres ten powinien trwać jak najkrócej do chwili operacyjnego przywrócenia krążenia w kończynie lub w razie niemożności naprawy krążenia — do czasu amputacji

Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne