Zapalnik
Z Wikipedii
Zapalnik - urządzenie zapalające lub powodujące wybuch materiału wybuchowego. Dzięki niemu fala detonacyjna przechodzi na główny materiał wybuchowy, który sam trudno detonuje.
Zapalniki składają się zwykle z małej ilości (do 2 g) materiału wybuchowego kruszącego pobudzanego znacznie mniejszą ilością materiału wybuchowego inicjującego, np. azydku ołowiu, piorunianu rtęci itp.
Zapalniki można uruchamiać mechanicznie, elektrycznie, elektronicznie, akustycznie, optycznie oraz drogą radiową.
[edytuj] Rodzaje zapalników
Zależnie od sposobu uruchamiania zapalniki dzielą się na:
- kontaktowe - głównie uderzeniowe, działające pod wpływem uderzenia w cel
- niekontaktowe czyli czasowe nazywane też zwłocznymi, które są uruchamiane po określonym czasie np. mechanizmem zegarowym
- zbliżeniowe - wywołujące eksplozję po zbliżeniu się do celu na najkorzystniejszą lub też wcześniej zaprogramowaną odległość; są one często wykorzystywane w rakietach i pociskach.
[edytuj] Historia zapalników
Pierwszymi zapalnikami były lonty detonujące (ich słabsze wersje są do dziś wykorzystywane w petardach) składające się z rdzenia z materiału wybuchowego i kilku wewnętrznych i zewnętrznych warstw oplotu pokrytego masą izolacyjną.
Późniejsze zapalniki składały się z materiału wybuchowego detonującego właściwy ładunek i prostego mechanizmu zegarowego. Zostały one wyparte przez skuteczniejsze i bardziej bezpieczne w użyciu zapalniki elektryczne detonujące ładunek wybuchowy impulsem elektrycznym.
W nowoczesnych rakietach i pociskach używane są najczęściej skomplikowane detonatory elektroniczne uwzględniające wysokość, prędkość i tor lotu pocisku lub rakiety i detonujące go w odpowiedniej odległości i miejscu od celu.
