Zapalenie mięśnia sercowego

Z Wikipedii

Podejrzenie o naruszenie praw autorskich

Jeżeli oznaczyłeś tę stronę jako podejrzaną o naruszenie praw autorskich, dodaj link do sekcji grudzień 2006 na WP:NPA.

Zawartość tej strony może naruszać prawa autorskie. Tekst źródłowy prawdopodobnie pochodzi ze strony: http://www.republika.pl/kaliszok/zapaleniemiesnia.htm Link do tej strony został dodany do WP:NPA.

Proszę, nie edytuj tej strony. Jeżeli posiadasz prawa autorskie do tej treści lub posiadasz zgodę na publikację zgodną z naszą licencją, proszę, napisz o tym fakcie na stronie dyskusji tego artykułu i pod linkiem na stronie WP:NPA. Nie usuwaj tego szablonu. Zostanie on usunięty, jeżeli prawa autorskie tego artykułu zostaną wyjaśnione. Jeżeli chcesz w międzyczasie pracować na tym artykule, np. przebudować go, stwórz nowy artykuł na tymczasowej podstronie oraz opisz ten fakt na stronie dyskusji tego artykułu i pod linkiem na stronie WP:NPA. Jeśli status praw autorskich tego artykułu nie zostanie wyjaśniony, strona ta zostanie usunięta. Jeżeli będzie istniał nowy artykuł na tymczasowej podstronie zostanie on skopiowany na miejsce starego.

Wklejanie materiałów chronionych prawami autorskimi - bez zezwolenia właściciela tych praw - jest pogwałceniem obowiązującego prawa, jest też sprzeczne z ustaleniami Wikipedii. Osobom, które regularnie wklejają takie materiały, może zostać odebrane prawo edycji Wikipedii.

Zapalenie mięśnia sercowego dotyczący komórek mięśniowych, naczyń i tkanki śródmiąższowej.Ze względu na przyczynę wywołującą można je podzielić na infekcyjne i nieinfekcyjne. Nieinfekcyjne związane jest z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS), chorobami z grupy kolagenoz lub chorobami autoimmunologicznymi naczyń. Może też być powikłaniem po naświetlaniach śródpiersia lub powstać w wyniku nadwrażliwości na leki. Wyróżnia się również tzw. zapalenie Fiedlera o nieznanej etiologii.

Zapalenie mięśnia sercowego infekcyjne spowodowane jest zakażeniem:

wirusami (najczęściej) – głównie wirusy Coxsackie B, Coxsackie A, grypy, opryszczki, adenowirusy, echowirusy;

bakteriami – gronkowce, pałeczki jelitowe, paciorkowce (płonica, róża, zapalenie migdałków), Borrelia burgdorferi (choroba z Lyme), maczugowiec błonicy (błonica);

paciorkowcami – Toxoplasma gondii (toksoplazmoza), Trypanosoma cruzi (choroba Chagasa);

robakami – włośnie tasiemców, bąblowiec.

Klinicznie zapalenie mięśnia sercowego jest jednostką bardzo zróżnicowaną. Stwierdzane są postacie bezobjawowe, jak i przebiegające gwałtownie i kończące się zgonem. Najczęściej obserwuje się średnio ciężki przebieg choroby.

Postacie kliniczne:

zapalenie mięśnia serca o przebiegu bezobjawowym (rozpoznanie głównie na podstawie EKG);

zapalenie mięśnia serca i osierdzia (z „objawami osierdziowymi”);

zapalenie mięśnia serca z dolegliwościami typu dławicowego (imitujące zawał serca);

postać klasyczna zapalenia mięśnia serca (kardiomiopatia zastoinowa z zaburzeniami rytmu);

zapalenie mięśnia serca w postaci objawów ogólnych;

zapalenie mięśnia serca przejawiające się zaburzeniami rytmu (głównie komorowymi);

Objawy podstawowe:

zmniejszenie tolerancji wysiłku;

uczucie kołatanie serca;

tachykardia;

zaburzenia rytmu (skurcze dodatkowe, tachyarytmie komorowe, zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego);

objawy niewydolności serca;

osłuchowo: szmery skurczowe o różnym charakterze, czasami 3 ton serca, szmer tarcia osierdziowego;

W badaniach dodatkowych można stwierdzić:

przyspieszony OB;

wzrost aktywności CK-MB i stężenia troponiny T;

przeciwciała AMLA, ASA (przy zapaleniu o etiologii wirusowej);

EKG: przyspieszenie zatokowe, zaburzenia rytmu, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, obniżenie (lub uniesienie) odcinka ST, spłaszczenie i/lub odwrócenie załamka T, obniżona amplituda zespołów QRS;

echokardiografia serca: bez zmian lub miejscowe zaburzenia kinetyki, płyn w worku osierdziowym;

 RTG klatki piersiowej: czasami poszerzenie sylwetki serca, zastój nad polami płucnymi;

scyntygrafia mięśnia sercowego: wzmożone gromadzenie się znacznika radioizotopowego (metoda nieswoista);

koronarografia: obraz nie zajętych naczyń wieńcowych;

biopsja mięśnia sercowego: uszkodzenie i martwica włókien mięśnia sercowego oraz nacieczenie limfocytowe tkanki śródmiąższowej;

Stosuje się leczenie przyczynowe w zależności od czynnika wywołującego. Ponadto podaje się leki steroidowe, immunosupresyjne oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Pacjentom zaleca się prowadzenie oszczędzającego trybu życia (w początkowym okresie choroby – leżenie). Istotne jest zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym. Przy występowaniu objawów niewydolności krążenia lub zaburzeń rytmu – leczenie objawowe. W celu określenia skuteczności leczenia ocenia się głównie zmniejszanie sylwetki serca, poprawę kurczliwości i wyniki biopsji mięśnia sercowego.