Wskaźnik saprobowości
Z Wikipedii
Wskaźnik saprobowości określa poziom zanieczyszczenia wód martwą materią organiczną lub produktami jej gnilnego rozkładu.
Termin saprobowość pochodzi od greckiego słowa "sapros", czyli gnilny. Jego definicję po raz pierwszy podali Prag (1966) oraz Caspers i Karbe (1966); była ona oparta o przemiany mikrobiologiczne zachodzące w zanieczyszczonych wodach.
Saprobowość jest sumą wszystkich procesów rozkładu materii dostarczających wolnej energii. Można ją ocenić za pomocą dynamiki przemian dysymilacyjnych, intensywności poboru tlenu lub składu biocenozy i jest w tym ujęciu procesem przeciwstawnym produkcji pierwotnej. Saprobowość jest zatem tym wyższa, im większe jest zanieczyszczenie wody.
Organizmy stanowiące wskaźniki zanieczyszczenia wody dzielimy na cztery podstawowe grupy:
- polisaprobowe - w najbardziej zanieczyszczonych wodach
- α-mezosaprobowe - w średnio zanieczyszczonych wodach
- β-mezosaprobowe - w średnio zanieczyszczonych wodach
- oligosaprobowe - w najmniej zanieczyszczonych wodach
Sukcesywny wzrost saprobowosci, powoduje liczebną przewagę destruentów nad innymi ugrupowaniami w biocenozie. Odwrotnie, samooczyszczanie prowadzące do zmniejszania saprobowości, prowadzi do stałego zwiększania się udziału producentów.
Zobacz też:
