Wojciech Hausner

Z Wikipedii

Wojciech Hausner
Wojciech Hausner
Urodzony	14 stycznia 1957 Kraków

Wojciech Hausner (ur. 14 stycznia 1957 w Krakowie) - nauczyciel, wychowawca, historyk, polityk. Poseł III kadencji Sejmu. W latach 1993 - 1995 Przewodniczący ZHR.

Rodzina Hausner przybyła na ziemie polskie do wsi Tarnawiec w okolice Leżajska z południowych Niemiec w latach 80. XVIII stulecia w ramach akcji osadniczej prowadzonej przez cesarza Austrii Józefa II. Na początku lat 70. XIX wieku Jan Hausner (1849-1939) osiedlił się w Podgórzu koło Krakowa.

Dziadek Wojciecha - Albin Hausner (1902-1943), porucznik Armii Krajowej zginął w Oświęcimiu.

Spis treści 1 Życiorys 2 Harcerstwo 3 Działalność polityczna 4 Publikacje

[edytuj] Życiorys

Wojciech Hausner urodził się w Krakowie w 1957 roku. W latach 1958-59 jego rodzina mieszkała w domku w Bronowicach, a następnie przeniosła się w pobliże Placu Na Stawach. W latach 1963-1975 mieszkali w Nowej Hucie gdzie Wojciech ukończył szkołę podstawową nr 100 i XII Liceum Ogólnokształcące. W roku 1975 rodzina powróciła do Bronowic, na nowo wybudowane osiedle Widok.

Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (1977-1980), ekonomię i organizację obrotu towarowego i usług na Akademii Ekonomicznej w Krakowie (1981-1982). Ukończył historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (1984-1989) broniąc pracę magisterską na temat: "Geneza i początki skautingu w Krakowie na tle organizacji niepodległościowych młodzieży gimnazjalnej w latach 1907-1912". Podczas studiów prawniczych był członkiem naukowego Towarzystwa Biblioteki Słuchaczów Prawa.

Pracę zawodową rozpoczął w roku 1982 jako zaopatrzeniowiec w BSiPH "Biprostal". Następnie w latach 1982-1984 odbył zasadniczą służbę wojskową jako radiotelegrafista i dowódca drużyny w jednostkach wojsk lotniczych w Mrągowie i - w stopniu kaprala - Leźnicy Wielkiej koło Łęczycy. Od roku 1986 podjął pracę w Młodzieżowym Domu Kultury przy ul.Reymonta 18 w Krakowie, najpierw na stanowisku instruktora-nauczyciela, potem kierownika działu imprez i kierownika działu naukowego. Organizował dziecięce przeglądy artystyczne, prowadził kursy wychowawców kolonijnych. Prowadził wiele dziecięcych kolonii. Równocześnie od roku 1987 pracował jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 50 im. Włodzimierza Tetmajera, najpierw na os. Widok (do roku 1990), a potem w Bronowicach Małych (od roku 1991). W latach 1994-1997 był przewodniczącym Rady Szkoły.

W roku 1994 był członkiem komitetu organizacyjnego obchodów jubileuszu 700-lecia lokacji Bronowic i przewodniczącym zespołu d/s organizacji jubileuszu w szkołach. Zainicjował i jest przewodniczącym zespołu redakcyjnego "Bronowickich Zeszytów Historyczno-Literackich". Od 1995 jest członkiem Towarzystwa Przyjaciół Bronowic.

W latach 1995-1998 był członkiem powołanego przez wojewodę T. Piekarza Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci, Walki i Męczeństwa, a od 1999 roku tego komitetu w Małopolsce. Był przewodniczącym jury drugiej i trzeciej edycji krakowskiej Samorządowego Konkursu Nastolatków "8 Wspaniałych" (1996 i 1997). W roku 2000 na zaproszenie Przewodniczącego Sejmiku Województwa Małopolskiego wszedł w skład Honorowego Komitetu Ratowania Kopca Kościuszki.

Prywatnie mąż Marioli z Łukaszewskich i ojciec 4 dzieci: Anny Marii (ur. 1991), Jana Wojciecha (ur. 1993), Katarzyny Marii (ur. 1995) i Franciszka (ur. 2001).

[edytuj] Harcerstwo

Od pierwszych lat szkoły podstawowej działał w harcerstwie. Prowadził drużyny w Szkole Podstawowej 100 i 83 w Nowej Hucie. Od końca lat 70. związał się z jedną z najstarszych krakowskich drużyn harcerskich - 5 Krakowską Drużyną Harcerzy. W hufcu ZHP Kraków-Krowodrza zdobył w roku 1982 stopień harcmistrza.

W latach 1984-1989 był członkiem niejawnego, działającego wewnątrz Związku Harcerstwa Polskiego, Niezależnego Ruchu Harcerskiego i Ruchu Harcerstwa Rzeczypospolitej.

Współpracował z kierowanym przez ks. bp. Kazimierza Górnego Krajowym Duszpasterstwem Harcerek i Harcerzy. W latach 1985-1987 był członkiem redakcji, a w latach 1987-1994 redaktorem naczelnym wychodzącego pierwotnie poza cenzurą ogólnopolskiego pisma "Czuwajmy". Tam poznał swoją przyszłą żonę Mariolę Łukaszewską.

W roku 1987 współorganizował harcerską "Białą Służbę" podczas III Pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny. W 1988 roku podpisał "List otwarty do społeczeństwa polskiego" w sprawie wychowania harcerskiego i uczestniczył w IV Światowym Zlocie Harcerstwa na emigracji w USA gdzie był autorem wystawy o Niezależnym Ruchu Harcerskim.

W 1988, realizując plan przejęcia ZHP przez środowiska RHR, został komendantem hufca ZHP Kraków-Krowodrza. Kiedy wiosną 1989 roku z RHR wyrosły ZHP (r. zał. 1918) i ZHR był kolejno Naczelnikiem Harcerzy (1989-1990) i Przewodniczącym ZHP r. zał. 1918 (1990-1992). Doprowadził do zjednoczenia obu wymienionych organizacji i był następnie Przewodniczący ZHR (1992-1995) i wiceprzewodniczącym ZHR (1995-1997).

Jako Przewodniczący ZHR zajmował stanowisko przeciw próbom liberalizacji ustawy chroniącej życie ludzkie od chwili poczęcia i projektowi ułatwienia dostępu do tzw. miękkich narkotyków. Zmierzając do integracji organizacji wywodzących się z harcerstwa niezależnego lat 80. współtworzył Federację Harcerstwa Polskiego, w której w latach 1995-1998 był zastępcą Sekretarza Generalnego.

[edytuj] Działalność polityczna

W roku 1981 był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Uczestniczył w strajku studenckim w lutym 1981 roku. Po wprowadzeniu stanu wojennego przez kilka miesięcy zaangażował się w kolportaż biuletynów i ulotek NSZZ Solidarność. W latach 1989-1990 był przewodniczącym koła NSZZ Solidarność w Szkole Podstawowej nr 50.

W roku 1991 został członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Jako członek Zarządu Regionu Krakowskiego ZChN współorganizował konferencje programowe ZChN: "Silny naród - silne państwo" (kwiecień 1996) i "Silna rodzina- silny naród" (październik 1996). Na tej drugiej konferencji prezentował referat nt. polityki prorodzinnej. Organizował także kilkadziesiąt innych konferencji o charakterze polityczno-programowym i wychowawczym.

Od 1995 roku uczestniczył w kolejnych zjazdach ZChN. W roku 1997 został wiceprezesem regionu krakowskiego ZChN. Na VII Zjeździe ZChN wybrano go do Rady Naczelnej stronnictwa. 28 marca 1998 Rada Naczelna na swoim pierwszym po zjeździe posiedzeniu wybrała swoim przewodniczącym Ryszarda Czarneckiego oraz trzech wiceprzewodniczących: Stefana Niesiołowskiego (Łódź), Zbigniewa Marcinkiewicza (Rzeszów) i Wojciecha Hausnera. W lipcu 1999 roku został członkiem Zarządu Głównego ZChN, a jesienią pełnomocnikiem tegoż Zarządu dla Małopolski stając się równocześnie wiceprzewodniczącym Akcji Wyborczej Solidarność w regionie. Po VIII Zjeździe ZChN w 2000 roku został członkiem Zarządu Głównego ZChN i skarbnikiem, będąc wcześniej wybrany prezesem regionu małopolskiego ZChN. Od roku 2002 pozostaje nadal skarbnikiem ZG ZChN i członkiem zarządu Regionu Małopolskiego.

W latach 1994-1997 był członkiem Komisji Edukacji i Kultury Fizycznej Rady Miasta Krakowa spoza Rady delegowany przez Klub “Prawica Razem”, a po poparciu przez ZChN dla “Samorządnego Krakowa” przez ten klub, a następnie Klub Radnych na rzecz Akcji Wyborczej “Solidarność”.

Przez Naczelnictwo ZHR został w roku 1997 poparty na liście wyborczej AWS w Krakowie, gdzie znalazł się na 21 miejscu. Do Sejmu III kadencji wszedł z listy krajowej AWS. W Sejmie był w zespole chrześcijańsko-narodowym (w ramach Klubu Parlamentarnego AWS), w utworzonym z inicjatywy Kazimierza Ujazdowskiego zespole "Edukacja Jutra" oraz w Parlamentarnym Zespole Przyjaciół Harcerstwa. Wybrany wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych oraz od kwietnia 1998 członkiem Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. W 1998 był przewodniczącym podkomisji zajmującej się projektem uchwały o sytuacji młodego pokolenia i członkiem podkomisji pracującej nad ustawą "Prawo o języku polskim". Członek polsko-ukraińskiej grupy bilateralnej oraz parlamentarnego zespołu polsko-czeczeńskiego.

W sprawach bezpieczeństwa publicznego podjął w roku 1999 współpracę z krakowskim Stowarzyszeniem "Katon" działającym m.in. na rzecz ofiar przestępstw. Występował na kilku konferencjach organizowanych przez Stowarzyszenie. W Sejmie współpracował z grupą posłów działając w kierunku zaostrzenia prawa karnego.

Interpelował w Sejmie m.in. w sprawie reprywatyzacji, zlecania zadań państwowych jednostkom niepaństwowym przez Ministra Edukacji Narodowej, kontroli cen ciepła, powołania pełnomocnika d/s diaspory polskiej, działalności sekt, Straży Ochrony Przyrody. Zainicjował prace nad nowelizacją ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zmierzającą do zakazu posiadania na własny użytek nieznacznych ilości narkotyku. Uczestniczył w zespole inicjującym powstanie w roku 1999 podkomisji ds. grup psychomanipulacyjnych. Prezentował także stanowisko AWS w debatach nad ustawą o służbie cywilnej w roku 1998. Latem 1999 roku został przez Premiera powołany do Rady Służby Cywilnej. Był jej członkiem do początku roku 2002.

W wyborach parlamentarnych 2001 roku kandydował z listy Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy z drugiego miejsca w okręgu krakowskim. Uzyskał 800 głosów. W 2002 roku, w wyborach samorządowych uzyskał niewystarczającą liczbę 671 głosów. Został natomiast radnym Dzielnicy VI Miasta Krakowa, zdobywając ten mandat w wyborach większościowych z rekomendacji Towarzystwa Przyjaciół Bronowic.

[edytuj] Publikacje

Napisał blisko 140 artykułów poświęconych sprawom wychowania, postaw wychowawców, rodziny i historii na łamach czasopism harcerskich oraz m.in. "Tygodnika Małopolska", "Wychowawcy", "Ładu", "Tygodnika AWS", "Sprawy Polskiej". Wydał 4 publikacje książkowe poświęcone wychowaniu i historii ruchu harcerskiego.