Wodna Bania
Z Wikipedii
Wodna Bania – pozostałości dawnej kopalni rud srebra, znajdujące sie w Małych Pieninach, na terenie gminy Szczawnica. Wejście do sztolni znajduje się ok. 350 m powyżej ujścia Palkowskiego Potoku do Grajcarka. Jest trudne do odszukania, gdyż znajduje się w zaroślach. Położone jest na wysokości ok. 580 m n.p.m. po orograficznie prawej stronie koryta potoku. Ma dwa chodniki; górny o długości ok. 11 m i dolny o długości ok. 50 m., połączone pionowym mokrym i ciasnym szybem. Na dnie dolnego chodnika znajdują się dwie studnie wypełnione wodą. Prawdopodobnie prowadzą one do zatopionego jeszcze niższego chodnika. Zwiedzanie jest trudne i niebezpieczne, niezbędna jest latarka. Ze względu na niebezpieczeństwo nie należy robić tego samotnie.[1]
Z kopalnią tą związane są ludowe legendy. Według jednej z nich podziemnym korytarzem do Czerwonego Klasztoru przepłynęła kaczka z kokardą. Znamy jednak również prawdziwą historię tej sztolni. Została ona wykopana w latach 1738-1739 na zlecenia ówczesnego zarządcy tych terenów i namiętnego poszukiwacza skarbów Pawła Korola Sanguszkę. Zatrudnił on niemieckiego fachowca górniczego, niejakiego Andrzeja Bittenera. Przy pomocy miejscowych robotników, oraz fachowców sprowadzonych z Saksonii i Węgier rozpoczęto prace wydobywcze w dwóch niedaleko siebie położonych miejscach; na wschodnich zboczach Jarmuty (w tzw. Bani w Jarmucie), oraz w Wodnej Bani. Wybudowano z dużym nakładem kosztów piec do wytopu rudy. Jednakże wytop okazał się całkowicie nieudany, ruda zawierała tylko niewielkie ilości srebra i całe przedsięwzięcie splajtowało. Zachowała się dokumentacja, z której wiele dowiedzieć się możemy o realiach życia miejscowej ludności w owych czasach i o samej kopali. [2]
– ze Szlachtowej doliną Palkowskiego Potoku, przez turystyczne przejście graniczne pod Wysokim Wierchem do Wielkiego Lipnika na Słowacji. Od Szlachtowej do granicy 1 h 30 min.
[edytuj] Źródła
- ↑ Józef Nyka. Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX, 2006 r.
- ↑ http://www.jaworki.skpb.lodz.pl/okol_rus.html
