Wielka Wojna Ojczyźniana
Z Wikipedii
Wielka Wojna Ojczyźniana, Wielka Wojna Narodowa (ros. Великая Отечественная война) - w radzieckiej i rosyjskiej literaturze i historiografii termin określający część II wojny światowej, w której po stronie koalicji antyhitlerowskiej przeciwko III Rzeszy i jej sojusznikom brał udział Związek Radziecki. Obejmuje okres od ataku Niemiec na ZSRR 22 czerwca 1941 (plan Barbarossa) do 9 maja 1945 roku (przyjmowana w ZSRR data kapitulacji Niemiec i zakończenia II wojny światowej w Europie).
Nazwa Wielka Wojna Ojczyźniana została użyta po pierwszy szeroko w przemówieniu radiowym Stalina z 3 lipca 1941, w którym odwołał się on do patriotyzmu narodów tworzących ZSRR w obliczu ataku państw faszystowskich. Termin ten odnosi się jedynie do walk ZSRR z Niemcami hitlerowskimi i ich sojusznikami: Włochami, Węgrami, Rumunią, Finlandią, Słowacją i Chorwacją. Terminem tym nie jest natomiast objęta wojna z Japonią, do której ZSRR przystąpił 9 sierpnia 1945, realizując zobowiązania sojusznicze.
