Wielbłądka żółtonoga
Z Wikipedii
Ta strona wymaga wstawienia tabelki, która przedstawia systematykę opisanego taksonu. |
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Wielbłądka żółtonoga(Raphidia flavipes) - owad, przedstawiciel rzędu wielbłądek (Raphidioptera). Ma dwie pary bogato użyłkowanych skrzydeł o rozpiętości od 24 do 27 mm. Na dużej głowie, mającej kształt odwróconej gruszki, znajdują się cienkie, długie czułki, duże oczy i gryzące narządy gębowe. Skrzydła w czasie spoczynku złożone są dachówkowato. Wielbłądki są słabymi lotnikami ale, doskonale biegają.
Pod koniec maja zaczyna się u wielbłądek okres godowy. Zaloty trwają od kilku godzin do kilku dni i polegają na wzajemnych gonitwach na liściach i korze drzew. Doganiające się owady dotykają się czułkami. Przypomina to zabawę w berka. Zaraz po kopulacji samica za pomocą długiego pokładełka składa w szparach kory drzew od 200 do 300 jaj.
W lipcu pojawiają się larwy, które prowadzą drapieżny tryb życia – zjadają mszyce, larwy muchówek, gąsienice motyli, jak również larwy korników i kózek. Larwy wielbłądek zimują pod korą drzew, a od maja zaczynają znów polowania i polują aż do jesieni. Po kolejnym (drugim) przezimowaniu, przechodzą stadium poczwarki i stają się owadami doskonałymi. Poczwarki są bardzo podobne do larw i tak samo jak one są ruchliwe, co jest charakterystyczne dla tego rzędu owadów.
Postacie dorosłe, jak i larwy prowadzą drapieżny tryb życia. Chwytają owady i inne drobne bezkręgowce, zwłaszcza w koronach drzew i krzewów. Są bardzo żarłoczne, a ponieważ żywią się głównie mszycami i innymi szkodliwymi owadami, są bardzo pożyteczne w lasach, sadach i na działkach.
Wielbłądka żółtonoga występuje głównie w klimacie umiarkowanym półkuli północnej.