Wektor normalny
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Wektor normalny — pojęcie używane w grafice 3D, oznaczające wektor prostopadły do powierzchni obiektu trójwymiarowego. W grafice 3D wektor normalny niekoniecznie musi być równoległy do normalnej (zobacz: mapowanie wypukłości). Mówi się też czasem o wektorze normalnym w punkcie, co jest zupełnie błędne z matematycznego punktu widzenia, ale w grafice oznacza raczej: wektor normalny do tak małej powierzchni, że lepiej i praktyczniej nazywać ją punktem.
Każdy wektor wyznacza kierunek, dlatego w grafice komputerowej wektor normalny określa stronę powierzchni, rozróżnia się „przód” (ang. face) i „tył” (ang. back). To rozróżnienie stosuje się m.in. do ukrywania powierzchni niewidocznych – w j. ang. metoda ta nazywa się backface culling, polega na nie wyświetlaniu tych powierzchni, które są zwrócone „tyłem” do obserwatora. Nie daje to 100% skuteczności, ale pozwala w statystycznej scenie wyeliminować spory odsetek niewidocznych powierzchni.
Jeśli obiekty są reprezentowane jako siatka wielokątów stosuje się technikę wygładzania przy użyciu wektorów normalnych. Dla każdego wierzchołka wyznacza się wektor normalny, który jest geometryczną sumą wektorów normalnych wielokątów, do których należy dany wierzchołek. Następnie przy oświetleniu wielokątów nie bierze się ich własnych wektorów normalnych, ale wyznacza wektor normalny poprzez interpolację wektorów z wierzchołków. Powoduje to powstanie złudzenia gładkości powierzchni.
