Warunkowanie instrumentalne
Z Wikipedii
Warunkowanie instrumentalne (warunkowanie sprawcze) to uczenie się znaczenia jakiejś pierwotnie obojętnej reakcji, dzięki temu, że po niej pojawia się jakiś pożądany stan rzeczy, albo unikamy czegoś niepożądanego. Rozróżniamy warunkowanie przy użyciu wzmocnień i kar.
Warunkowanie instrumentalne powstało na podstawie badań Edwarda Thorndeike'a. Rozwijał je później Burrhus Frederic Skinner, który prowadził swoje badania na szczurach, głodził je a następnie umieszczał w klatkach, gdzie znajdowała się dźwignia. Po naciśnięciu dźwigni szczur otrzymywał kulkę pokarmu, uczył się tego bardzo szybko.
Procedura warunkowania instrumentalnego:
- Bodziec bezwarunkowy - pokarm
- Reakcja bezwarunkowa - zjedzenie pokarmu
- Bodziec obojętny - widok dźwigni
- Bodziec warunkowy - widok dźwigni jako sygnał nadejścia pokarmu
- Reakcja warunkowa - naciśnięcie dźwigni w celu otrzymania pokarmu.
Reakcjami instrumentalnymi mogą być nie tylko te, które mają charakter ruchowy; służą one do osiągniecia bodźca bezwarunkowego lub uniknięcia bodźca awersyjnego.
Zobacz też: warunkowanie klasyczne.
