Wally Masur
Z Wikipedii
Wally Masur (ur. 13 maja 1963 w Southampton, Anglia), tenisista australijski, lider rankingu deblowego, reprezentant w Pucharze Davisa.
Treningi tenisowe rozpoczął jako 8-latek. Mistrz Australian Open w deblu juniorów (1980) i narodowy mistrz Australii juniorów (1981), w latach 1982-1996 występował jako tenisista zawodowy. Wygrał w ciągu kariery trzy turnieje w grze pojedynczej (Hongkong 1983, Adelajda 1987, Newport 1988), ponadto ośmiokrotnie docierał do finału. Najlepszym sezonem w karierze singlowej był rok 1993, kiedy dotarł do półfinałów turniejów na wszystkich nawierzchniach (mączce, trawie, betonie i dywanie halowym), był w finałach na trawie w Rosmalen (późniejszy turniej w Hertogenbosch, przegrał w finale z Francuzem Boetschem) i Nottingham (przegrał w finale z rodakiem Stoltenbergiem), w IV rundzie Wimbledonu (przegrał z Szwajcarem Hlaskiem w pięciu setach) oraz osiągnął życiowy sukces - półfinał wielkoszlemowy na US Open.
W turnieju tym, w którym pokonał m.in. znanego Szweda Larssona, popisał się rzadkim wyczynem - skuteczną pogonią za rywalem ze stanu 0:5. W meczu 1/8 finału z rodakiem Morganem przegrywał najpierw 0:2 w setach, ale wyrównał stan i doprowadził do piątego, decydującego seta; rywal wyszedł w nim na 5:0 i miał piłkę meczową, Masur zdołał jednak wygrać kolejne siedem gemów z rzędu i cały mecz, awansując do ćwierćfinału. Ostatecznie dopiero w półfinale uległ Francuzowi Pioline w czterech setach.
Rezultat na US Open dał mu awans na najwyższą pozycję w rankingu światowym, jesienią 1993 był 15. na liście ATP Tour. Występował również, bez większego powodzenia, w niepunktowanym, ale dobrze płatnym Pucharze Wielkiego Szlema. W półfinale wielkoszlemowym Masur był także w 1987 (Australian Open, pokonał m.in. Borisa Beckera, uległ Stefanowi Edbergowi). W 1983 był w ćwierćfinale Australian Open; odpadł z Johnem McEnroe, którego pokonał na Wimbledonie w 1988.
Masur występował w reprezentacji w Pucharze Davisa w latach 1985-1993. Dwukrotnie przyczynił się znacznie do awansu Australii do finału tych rozgrywek (1990, 1993), ale w obu przypadkach kapitan Neale Fraser nie wystawiał go w meczach finałowych, ze względu na nawierzchnię ziemną, na której Masur nie grał najlepiej. Mimo tych decyzji Australia finał zarówno w 1990 (z USA), jak i w 1993 (z Niemcami) przegrała. Wally Masur bronił barw Australii także w drużynowym Pucharze Świata oraz w mikstowym Pucharze Hopmana. Na igrzyskach olimpijskich w Seulu (1988) przegrał w II rundzie z Niemcem Carlem-Uwe Steebem, a cztery lata później w Barcelonie odpadł w I rundzie z Amerykaninem Samprasem.
Większe sukcesy odnosił w grze podwójnej. W latach 1983-1993 wygrał łącznie 16 turniejów (z różnymi partnerami). Latem 1993 para Masur/Mark Kratzmann zajmowała pozycję nr 1 w rankingu najlepszych debli na świecie. Wspólnie z Kratzmannem występował w deblowym turnieju Masters w 1992 (półfinał) i 1993. Kilkakrotnie docierał do deblowych półfinałów turniejów wielkoszlemowych (French Open 1988 i 1992, Australian Open 1993).
Po zakończeniu kariery sportowej był m.in. trenerem niemieckiego tenisisty Sticha. Współpracował także z australijską reprezentacją daviscupową.
Zwycięstwa turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 1983 Hong Kong
- 1987 Adelajda
- 1988 Newport
- gra podwójna:
- 1984 Adelajda, Melbourne, Melbourne (hala, wszystkie z Broderickiem Dyke)
- 1986 Aucland (z Broderickiem Dyke), Livingston (z Bobem Greenem)
- 1988 Bruksela (z Tomem Nijssenem)
- 1989 Sydney (korty otwarte, z Darrenem Cahillem), Stratton Mountain (z Markiem Kratzmannem)
- 1990 Hong Kong (z Patem Cashem), Tokio (korty otwarte, z Markiem Kratzmannem)
- 1991 New Haven (z Petrem Kordą), Stuttgart (korty ziemne, z Emilio Sanchezem), San Francisco (z Jasonem Stoltenbergiem)
- 1993 Mediolan, Stuttgart (hala, oba z Markiem Kratzmannem)
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 1984 Taipei
- 1985 Aucland
- 1987 Nancy
- 1988 Adelajda
- 1990 Memphis
- 1991 Hong Kong
- 1993 Manchester, Rosmalen
- gra podwójna:
- 1984 Brisbane (z Broderickiem Dyke), Aix-en-Provence (z Chrisem Lewisem)
- 1985 Aucland, Mediolan, Sydney (korty otwarte, wszystkie z Broderickiem Dyle)
- 1986 Monachium (z Broderickiem Dyke), Bristol (z Markiem Edmondsonem)
- 1987 Brisbane (z Broderickiem Dyke), Nancy (z Darrenem Cahillem)
