Waksmundzka Polana
Z Wikipedii
Waksmundzka Polana – rozległa, tatrzańska polana pomiędzy dolinami: Waksmundzką, Filipką i Pańszczycą. Na południu podchodzi na północny stok Koszystej a od północy ograniczona jest zboczami Ostrego Wierchu i Suchego Wierchu Waksmundzkiego, szczytów należących do grupy Gęsiej Szyi. Na wschód od polany znajduje się Waksmundzka Rówień. Polana jest położona na wysokości 1373 m n.p.m.. Przepływa przez nią niewielki potok spływający ze zboczy Koszystej, który zasila Pańszczycki Potok. Polana należała do górali ze wsi Waksmund, stąd jej nazwa. Po pasterzach pozostały w południowo-zachodnim krańcu polany zabudowania.
Polany nie przecina żaden szlak turystyczny, choć dawniej prowadziła przez nią droga do Morskiego Oka. Obecnie skrajem polany poprowadzone są znakowane szlaki turystyczne, łączące się na Równi Waksmundzkiej:
- zielony – południowym brzegiem polany, z Rusinowej Polany, przez Gęsią Szyję, dolne partie Doliny Pańszczycy do schroniska Murowaniec w Dolinie Gąsienicowej,
- czerwony – północnym brzegiem polany, z Zakopanego, przez Psią Trawkę, Polanę pod Wołoszynem, Wodogrzmoty Mickiewicza do Morskiego Oka. Na północnym skraju polany, przy tej drodze, znajduje się żelazny krzyż, odlany w Kuźnicach, ufundowany przez prof. Maksymiliana Nowickiego, badacza fauny tatrzańskiej, jednego z inicjatorów objęcia ustawową ochroną kozic i świstaków (był to pierwszy w Europie tego typu akt prawny, uchwalony został w 1868 r.).
