Władysław Kiernicki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Władysław Kiernicki -Ojciec Rafał (ur. 3 maja 1912 w Kułaczkowcach koło Kołomyji, zm. 23 listopada 1995 we Lwowie) - lwowski ksiądz, później biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej

[edytuj] Droga życiowa

1920 - 1927 - nauka w szkole powszechnej w Kułaczkowcach
1927 - 1934 - nauka w prywatnym gimnazjum OO. Franciszkanów we Lwowie z przerwą w studiach po klasie piątej dla odbycia rocznego nowicjatu, po ukończeniu którego złożył profesję w zakonie OO. Franciszkanów.
1934 - egzamin dojrzałości w X Gimnazjum Państwowym im. H. Sienkiewicza we Lwowie.
studia filozoficzno-teologiczne w seminarium OO. Franciszkanów: pierwszy rok (1934-1935) we Lwowie, dwa następne (1935-1937) w Krakowie
1937 - 1939- kontynuacja studiów (4 i 5 rok) na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
8 czerwca 1939 - obrona pracy magisterskiej (pisanej pod kierownictwem ks. dr prof. Adama Gerstmanna pt. Nauka św. Bonawentury o żalu za grzechy
29 czerwca 1939 - wyświęcony na księdza we Lwowie
1940 - 1944 - praca w parafii Chrystusa Króla we Lwowie. Podczas okupacji niemieckiej działalność w Armii Krajowej (był łącznikiem)
1944 - 1948 - aresztowany przez NKWD za działalność patriotyczną. Uwięzienie w Charkowie, Riazaniu i Griazowcu, po czym wyrok pobytu w łagrze
w 1948 zwolniony z łagru, otrzymał pozwolenie na pracę w katedrze lwowskiej.
1948 - 1995 - pracował jako proboszcz katedry lwowskiej w całym okresie powojennym, w dużej mierze sam, gdyż nie było innych księży. Mimo szykan władzy sowieckiej wspomagał potajemnie wiernych i kapłanów obrządku greckokatolickiego, zdelegalizowanego w 1947. W latach 60. pozbawiono go możliwości sprawowania posługi duszpasterskiej, więc pracował jako stróż w Parku Stryjskim, pełnił dyżury w przychodni przeciwgruźliczej, w innych instytucjach. Ukradkiem sprawował cały czas swoją posługę kapłańską - nie zważając na zakaz spowiadał wiernych w bocznych kaplicach katedry lwowskiej lub odprawiał msze św. przy zamkniętych drzwiach w drugim czynnym lwowskim kościele - św. Antoniego.
16 stycznia 1991 - mianowany przez Papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym lwowskim
23 listopada 1995 - zmarł we Lwowie. Pochowany w podziemiach katedry lwowskiej