Władysław Łoziński
Z Wikipedii
Władysław Łoziński, pseud. Wojtek ze Smolnicy, Władysław Lubicz (ur. 29 maja 1843 w Oparach pod Samborem, zm. 20 maja 1914 we Lwowie) - polski powieściopisarz i historyk, badacz przeszłości kultury polskiej, sekretarz Ossolineum, kolekcjoner dzieł sztuki.
Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Lwowskiego. Był redaktorem wielu lwowskich i galicyjskich gazet i czasopism literackich (Dziennik Literacki, Przegląd Powszechny, Gwiazdka Cieszyńska), przede wszystkim jednak Gazety Lwowskiej, którą zreformował i rozbudował. Był pierwszym sekretarzem naukowym Fundacji im. Ossolińskich, wiceprezesem Towarzystwa Historycznego, prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, członkiem Akademii Umiejętności (od 1891). Był posłem do wiedeńskiej Rady Państwa, następnie członkiem Izby Panów.
Napisał m.in.
- Madonna Busowiska (1996)
- Oko proroka (1899)
- Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku (1903)
- Życie polskie w dawnych wiekach (1907)
Był bratem zmarłego młodo w wyniku ran odniesionych w pojedynku - Walerego, a także kuzynem Karola Szajnochy.
Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.
