Władimir Siemiczastny
Z Wikipedii
Władimir Siemiczastny (1924 - 16 stycznia 2001) - polityk radziecki, przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego KGB w ZSRR od listopada 1961 roku do maja 1967 roku.
Władimir Siemiczastny zastąpił na stanowisku przewodniczącego (szefa) KGB Aleksandra Szelepina w listopadzie 1961 roku. Podobnie jak poprzedni szefowie KGB, Siemiczastny uczestniczył w kilku kłopotliwych dla KGB sprawach. Zatwierdził na przykład aresztowanie profesora Frederica Barghoorna, z Yale University podczas jego wizyty w Moskwie w październiku 1963 roku. Siemiczastny liczył na to, że oskarżając Barghoorna o szpiegostwo, skłoni Stany Zjednoczone do uwolnienia Igora Iwanowa, aresztowanego w USA w sierpniu 1963 roku przez Federalne Biuro Śledcze za szpiegostwo. Sztuczka się nie udała. Frederic Barghoorn był osobistym przyjacielem ówczesnego predyzenta USA, Johna Kennedy'ego; na jego osobistą interwencję Barghoorna natychmiast uwolniono (Iwanowowi pozwolono opuścić USA w 1971 roku). Władimir Siemiczastny na osobiste polecenie Nikity Chruszczowa rozpoczął reorganizację KGB, m.in. poprzez demilitaryzację i zmniejszenie stanu etatowego. Zmianie wizerunku KGB służyć miało nagłaśnianie największych osiągnięć wywiadowczych resortu i popularyzowanie jego asów, takich jak m.in. Rudolf Abel (prawdziwe nazwisko : William G. Fisher) (szef radzieckiego wywiadu w USA, którego po aresztowaniu w czerwcu 1957 roku wymieniono na zestrzelonego pilota U2, Francisa Gary'ego Powersa, w 1962 roku), Gordon Lonsdale, Harold (Kim) Philby i Richard Sorge. W pismach komunistycznych ukazywały się wywiady z asami KGB. W 1964 roku Siemiczastny brał udział w spisku przeciwko Chruszczowowi, który zakończył się odsunięciem Chruszczowa od władzy. Udział w spisku wyniósł go na wysokie stanowisko w partii, przy czym skorzystał z osobistego poparcia Breżniewa. W maju 1967 roku zwolniono go z obejmowanego stanowiska szefa KGB i przeniesiono na urząd wicepremiera Ukrainy. Na stanowisku przewodniczącego KGB zastąpił go w maju 1967 roku były ambasador Związku Radzieckiego na Węgrzech, przyszły sekretarz KC, Jurij Andropow. Następnie w 1971 roku pozbyto się go również z Komitetu Centralnego, w którym zasiadał od 1956 roku jako zastępca członka, a od 1964 roku jako członek KC. Ostatnim zajmowanym stanowiskiem przez Władimira Siemiczastnego była funkcja przewodniczącego Wszechzwiązkowego Towarzystwa "Zeznanie", z którego odszedł na emeryturę w 1988 roku. Zmarł w Moskwie w 2001 roku, w wieku 74 lat.
| Przewodniczący Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR |  |
|---|---|
|
Iwan Sierow | Aleksander Szelepin | Władimir Siemiczastny | Jurij Andropow | Witalij Fiedorczuk | Wiktor Czebrikow | Władimir Kriuczkow | Leonid Szebarszyn | Władimir Bakatin | |
