Włócznia Świętego Maurycego
Z Wikipedii
Włócznia Świętego Maurycego - przedmiot uznawany za symbol władzy cesarzy i królów niemieckich. Miała należeć do Maurycego, chrześcijańskiego męczennika z III wieku, centuriona rzymskiej legii tebańskiej.
W grocie włóczni według podania ma się znajdować gwóźdź z krzyża Jezusa, dlatego ma ona dla części chrześcijan wartość relikwii. Z drugiej strony włócznia była również symbolem władzy nadanej od Boga, noszono ją przed cesarzem i stawiano przy jego tronie. Cesarz Karol Wielki kazał się pochować w pozycji siedzącej z włócznią (lub jej kopią) w dłoni.
Był to przedmiot przekazany po otwarciu krypty cesarskiej w Akwizgranie Bolesławowi Chrobremu przez Ottona III. Podarunek cesarski był jednak kopią, podobne kopie otrzymali w różnych okresach czasu król Węgier Stefan i książę czeski Brzetysław II. Oryginał królowie niemieccy przejęli w 926 roku od Longobardów i jest do dziś przechowywany w Wiedniu w muzeum Schatzkammer. Po dogłębnych badaniach wykonanych przez Roberta Federa okazało się, że jest to falsyfikat pochodzący z ok. III w.n.e., a oryginał nadal jest w rękach Niemców. Ostrze włóczni darowanej Bolesławowi Chrobremu, przechowywane od wieków w skarbcu katedry wawelskiej w Krakowie, należy do najstarszych przedmiotów związanych z historią Polski. Kopię włóczni krakowskiej otrzymał niedawno w czasie pobytu w Polsce papież Benedykt XVI.
Zobacz też
