Układ chłodzenia silnika spalinowego
Z Wikipedii
Zadaniem układu chłodzenia jest zapobieżenie wzrostu temperatury silnika ponad maksymalną (do 150°C) oraz utrzymanie jej w optymalnym zakresie 90°C do 100°C. Układ chłodzenia może być bezpośredni, za pomocą powietrza opływającego silnik lub pośredni, za pomocą cieczy przepływającej przez kanały wewnątrz korpusu silnika. Wyjątkowo przez odparowanie wody.
[edytuj] Chłodzenie powietrzem (bezpośrednie)
Korpusy silników chłodzonych powietrzem oraz głowice posiadają użebrowanie by zwiększyć powierzchnię odprowadzania ciepła. Przepływ powietrza może być naturalny - w motocyklach lub wymuszony wentylatorem w silnikach samochodowych. Zaletą chłodzenia bezpośredniego jest duża niezawodność systemu i brak konieczności dozoru układu. Wada stosunkowo głośna praca silnika.
[edytuj] Chłodzenie cieczą (pośrednie)
W silnikach o chłodzeniu pośrednim ciecz chłodząca przepływa przez kanały wewnątrz korpusu i głowicy silnika. Rysunek przedstawia typowy układ chłodzący pośredni silnika spalinowego. Ciecz chłodząca, której przepływ jest wymuszony przez pompę (1) po opuszczeniu kanałów silnika wpływa do komory zaworu (2), który w zależności od temperatury cieczy kierują do krótkiego lub pełnego obiegu. Zawór sterowany jest termostatem (3). W krótkim obiegu ciecz wraca bezpośrednio do pompy i dalej do kanałów silnika. W obiegu pełnym ciecz przeprowadzana jest przez chłodnicę (4) w której jej temperatura jest obniżana. Z chłodnicą współpracuje wentylator (5). Ciecz po przejściu przez chłodnicę powraca do pompy i następnie do silnika.
Silniki z chłodzeniem pośrednim oznaczają się bardziej wyciszoną pracą niż te chłodzone bezpośrednio.
