Uchwała sejmu o detronizacji Mikołaja I
Z Wikipedii
Uchwała o detronizacji Mikołaja I – akt podjęty podczas powstania listopadowego przez sejm Królestwa Polskiego, pozbawiający tronu polskiego, cesarza Rosji Mikołaja I.
[edytuj] Okoliczności uchwalenia
Pod wpływem manifestacji ulicznych, jakie miały miejsce w trzeciej dekadzie stycznia 1831 r., jak i niepowodzenia misji mediacyjnej Ks. Ksawerego Druckiego-Lubeckiego wysłanej do Petersburga, zebrany w Warszawie Sejm Królestwa Polskiego pod przewodnictwem marszałka Władysława Ostrowskiego podjął 25 stycznia 1831 uchwałę o zdjęciu z tronu króla polskiego Mikołaja I. Uchwała utrzymana była w możliwie najbardziej wyważonym tonie, co było efektem starań skrzydła umiarkowanego, któremu przewodził prezes Rządu Narodowego, ks. Adam Czartoryski. Ten ostatni, podpisując dokument, miał rzec: Zgubiliście Polskę!.
Symbolicznie uznaje się, iż od daty przyjęcia tej uchwały rozpoczęła się wojna polsko-rosyjska 1831 roku.
[edytuj] Tekst dokumentu
Najświętsze i najuroczystsze umowy o tyle są nienaruszalne, o ile wiernie są dotrzymywane przez obie strony. Długie cierpienia nasze znane są całemu światu. Przysięgą poręczone przez dwu panujących[1], a pogwałcone tylekroć swobody[2] – nawzajem i naród polski od wierności wobec dzisiejszego panującego uwalniają. Wyrzeczone na koniec przez samego Mikołaja słowa, że pierwszy ze strony naszej wystrzał stanie się na zawsze hasłem zatracenia Polski, odejmując nam wszelką nadzieję sprostowania naszych krzywd, nie zostawiają jak rozpacz szlachetną.
Naród zatem polski, na sejmie zebrany, oświadcza: iż jest niepodległym ludem i że ma prawo temu koronę polską oddać[3], którego godnym jej uzna, po którym z pewnością będzie się mógł spodziewać, iż mu zaprzysiężonej wiary i zaprzysiężonych swobód święcie i bez uszczerbku dochowa.
Tekst ten został zredagowany przez Juliana Ursyna Niemcewicza.
[edytuj] Przypisy
- ↑ tzn. Aleksandra I i Mikołaja I.
- ↑ chodzi o naruszanie przez obu panujących Konstytucji Królestwa Polskiego.
- ↑ chociaż oczywiście w czasie powstania listopadowego tron polski pozostał nieobsadzony, istnieją przesłanki by sądzić, iż ewentualnym pretendentem do korony mógł być Napoleon II, syn Napoleona I, przebywający pod nazwiskiem księcia Reichstadtu na dworze cesarza austriackiego Franciszka I.
