Tymon Terlecki
Z Wikipedii
Tymon Terlecki (ur. 10 sierpnia 1905 w Przemyślu, zm. 6 listopada 2000 w Oksford) - nestor polskiej literatury emigracyjnej, krytyk literacki i teatralny, eseista i organizator życia naukowego i literackiego w Anglii oraz Stanach Zjednoczonych
Szkołę średnią ukończył we Lwowie, po czym podjął studia pod kierunkiem prof. Juliusza Kleinera na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza, zakończone w 1932 doktoratem. Kontynuował naukę w Paryżu jako stypendysta rządu francuskiego. Po powrocie, na zaproszenie Leona Schillera wykładał historię i teorię teatru w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Założył tygodnik Polska Walcząca i redagował go w Paryżu, następnie w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji. Mieszkał w Londynie, współpracował z paryską Kulturą. W latach 1954-1959 był przewodniczącym Związku Pisarzy na Obczyźnie. Współpracował z Rozgłośnią Polskiego Radia Wolna Europa. Od 1964 mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Wykładał na Uniwersytecie w Chicago teorię literatury i teatru.
[edytuj] Ważniejsze prace
- 1957 - Krytyka personalistyczna
- 1937 - Rodowód poetycki Ryszarda Berwińskiego
- 1951 - Teatr amatorski
- 1962 - Pani Helena (o Modrzejewskiej)
- 1952 - Paryż
- 1961 - Książki, ludzie i kulisy