Tybald IV (hrabia Szampanii)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Herb Tybalda IV, hrabiego Szampanii i króla Nawarry

Tybald IV z Szampanii (1201-1253) zwany Trubadurem i Pogrobowcem, był hrabią Szampanii oraz królem Nawarry od 1235.

Był synem Tybalda III z Szampanii oraz Blanki z Nawarry. Jego ojciec zmarł przed jego narodzinami, a jego matka rządziła jako regentka do ukończenia przez Tybalda 21. roku życia w 1222.

W pierwszej połowie swojego życia Tybald napotykał wiele trudności i przeciwności. Jego wuj, hrabia Henryk II, zostawił po sobie ogromny dług, który nie był spłacony nawet po śmierci Tybalda III. Co więcej, prawa Tybalda IV do tytułu hrabiego Szampanii były kwestionowane przez córkę Henryka, Filippę oraz jej męża Erarda I z Brienne, hrabiego Rameruptu, będącego jednym z najpotężniejszych szlachciców Szampanii.

Konflikt z Brienne przeistoczył się w otwartą walkę w 1215 i został rozwiązany dopiero, kiedy Tybald stał się pełnoletni w 1222 i wykupił za pokaźną sumę prawa oponentów. Parę lat później, w 1234, musiał wydać jeszcze więcej, aby wykupić młodszą siostrę Filippy, Alicję. Umowa z 1222 nie zakończyła wszystkich problemów Tybalda, ponieważ w kolejnych latach zraził do siebie Ludwika VIII.

Kiedy Ludwik VIII umierał, sytuacja polityczna Tybalda była bardzo trudna – często opuszczał królestwo na czas swoich kampanii, plotkowano, że to on otruł króla Francji, a baronowie z Normandii knuli przeciwko niemu. Na początku rządów regencyjnych Blanki we Francji, król Nawarry opuścił spisek przeciwko Kapetyngom, w który byli uwikłani Hugues de Lusignan i Pierre Mauclerc, i rozpoczął cementowanie dobrych relacji z regentką. Mówiło się o jego możliwej miłości do Blanki, a on sam napisał poemat oddający jej cześć. Stał się tak wpływowy na jej dworze, że inni baronowie poczuli się urażeni i rozpoczęli rebelię w 1229.

W następnych latach zraził do siebie młodego króla Ludwika IX, co prowadziło do inwazji grupy francuskich baronów na Szampanię. Zostali odparci kosztem ogromnych wydatków i ubóstwa w kraju Tybalda. Aby zawrzeć ugodę z Alicją, był zmuszony zdać zwierzchnictwo nad hrabstwami Blois, Sancerre i Chateadun Ludwikowi.

Jednak w 1234 Tybald odziedziczył po swoim dziadku tytuł króla Nawarry. To ogromnie zwiększyło jego środki oraz prestiż, a pozostałe lata jego rządów były znacznie bardziej spokojne i pomyślne.

Żenił się trzykrotnie. Raz z Gertrudą z Dabo w 1220, lecz rozwiódł się z nią dwa lata później, następnie z Agnieszką z Beaujou, a po jej śmierci w 1231, z Małgorzatą Burbońską.

Dziedziczył po nim Tybald V z Szampanii, a później jego młodszy syn Henryk III z Szampanii (obaj z trzeciego małżeństwa).

Poprzednik
Sancho VII