Trubadur
Z Wikipedii
Trubadur – wędrowny śpiewak, poeta, twórca piosenek i poezji (kompozytor) występował w średniowieczu w Europie. W ściślejszym znaczeniu poeta dworski tworzący w płd. Francji (XI–XIII w.) w języku staroprowansalskim, często komponujący muzykę do swoich poezji i pieśni o tematyce najczęściej miłosnej. Śpiewano też o wyprawach krzyżowych.
Trubadurzy jako średniowieczni artyści wywodzący się z francuskiej arystokracji, poeci, muzycy i kompozytorzy. Pierwsi trubadurzy tworzyli w Prowansji około roku 1100, w języku staroprowansalskim (langue d'oc) rodzaj poezji lirycznej, tzw. poezji prowansalskiej, wysławiającej zalety uwielbianych i niedostępnych kobiet. Z czasem ich ruch rozprzestrzenił się na całą Francję, a w połowie wieku dotarł do Niemiec i Hiszpanii.
Do najbardzej znanych trubadurów należeli: Guillaume de Poitou, Brenard de Born, Bernard de Ventadour, Raimbaut de Vaqueiras autor znanej pieśni Kalenda maya i Guiraut Ruquier. W swych poezjach wysławiali zalety uwielbianych i niedostępnych kobiet. Do naszych czasów dochowało się około 1000 utworów, przechowywanych w Bibliotece Narodowej w Paryżu. Wśród nich: Chansonnier du Roy i Chansonnier de St. Germain.
Z trubadurów wywodzą się truwerzy i niemieccy minnesingerzy. Poezję trubadurów i truwerów rozpowszechniali oni sami lub też wędrowni śpiewacy zwani minstrelami.
[edytuj] Zobacz też
- Pieśń o Rolandzie
- Literatura francuska
- przegląd zagadnień z zakresu literatury
- Trubadurzy - polska grupa muzyczna
