The Melvins

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

The Melvins
Rok założenia	1980
Pochodzenie	Stany Zjednoczone (Montesano)
Gatunek	rock
Strona internetowa

The Melvins – amerykańska grupa rockowa powstała na początku lat 80. w Montesano w stanie Waszyngton występująca obecnie jako trio, sporadycznie jako kwartet. Trzon grupy stanowią wokalista/gitarzysta Buzz Osborne oraz perkusista/wokalista Dale Crover wspieranych przez wielokrotnie zmienianych gitarzystów basowych. Muzyka grupy początkowo oparta na "My war" Black Flag oraz Black Sabbath, z czasem jednak uległa zmianom i ich specyficzne poczucie humoru oraz improwizacje nie pozwalają jednoznacznie skategoryzować grupy. The Melvins wywarło wpływ na muzykę Grunge, szczególnie na zespoły z Seattle np. Nirvana. Sama grupa miała duży wpływ na doom metalowe zespoły (m.in. Boris, Isis). Przez pewien czas grali z wokalistą Dead Kennedys – Jello Biafrą w projekcie muzycznym popularnie zwanym Jelvins, współpraca ta zaowocowała nagraniem dwóch albumów i szeregiem tras koncertowych. w 2006, po podejściu z zespołu Kevina Rutmanisa, The Melvins rozpoczęło współprace z zespołem Big Bussines, i m.in. dzięki obecności na scenie dwóch perkusji, koncerty grupy stały się jeszcze bardziej widowiskowe.

[edytuj] Muzycy

[edytuj] Skład zespołu:

Buzz Osborne – gitara elektryczna, śpiew

Znany również jako "King Buzzo". Udziela się w grupach Fantômas oraz Venomus Concept. Nagrał również partie drugiej gitary na album Salival grupy Tool do "You Lied"(Peach) (a nie "No Quarter" (Led Zeppelin) jak sugeruje albumowa wkładka) oraz występuję sporadycznie na ich koncertach.

Dale Crover – instrumenty perkusyjne, śpiew

Znany z partii perkusyjnych w kilku utworach na płycie Bleach zespołu Nirvana. Współzałożyciel zespołu Fecal Matter wraz z Kurtem Cobainem. Crover śpiewa i gra na gitarze w grupie Altamont oraz jest czynnym perkusista grupy The Men Of Porn.

[edytuj] Muzycy sesyjni lub sporadycznie występujący z zespołem

David Scott Stone – gitara elektryczna, gitara basowa
Adam Jones – gitara elektryczna, gitara basowa
Trevor Dunn – gitara basowa
Jello Biafra – śpiew
Coady Willis – instrumenty perkusyjne
Jared Warren – gitara basowa

[edytuj] Byli członkowie

Mike Dillard – instrumenty perkusyjne (wczesne lata 80.-1984)
Matt Lukin – gitara basowa (wczesne lata 80-1988)
Lori Black – gitara basowa (1988-1991, 1993)
Joe Preston – gitara basowa (1991-1992)
Mark Deutrom – gitara basowa (1994-1998)
Kevin Rutmanis – gitara basowa (1998-2005)

[edytuj] Historia

The Melvins zaczęło działalność na początku lat 80., w pierwszym składzie poza Buzzem Osbornem(git, voc.) znalazł się również Matt Lukin (bass, później Mudhoney) oraz Mike Dillard (perkusja), grając kompozycje z repertuaru takich zespołów jak The Who czy Black Sabbath i wytwarzając powoli własny styl. Gdy Dillard opuścił zespół, rolę bębniarza przejął Dale Crover i właśnie ta zmiana personalna zaważyła na brzmieniu zespołu, które stało się cieższe, szybsze i bardziej skomplikowane.
W tym okresie zespół poznał także Kurta Cobaina, który był wielkim fanem, kierowcą oraz tragarzem zespołu.
W 1985 roku C/Z Records nagrywa film dokumentalny o scenie rockowej stanu Waszyngton, zawiera on 4 utwory The Melvins. W tym samym roku Crover zakłada zespół z Cobainem nazwany później Fecal Matter. w 1986 r. zaś grupa wydaje swoje pierwsze EP zatytuowany Six Songs, a w grudniu tego samego roku wydaje swój pierwszy album (LP) – Gluey Porch Treatments.

W roku 1988 Osborne i Crover przeprowadzają się do Kalifornii co jest bezpośrednim powodem odejścia z zespołu Matta Lukina, który zakłada zespół Mudhoney, w The Melvins zastępuje go od tego czasu Lori Black (Lorax). Zespół nagrywa kolejną płytę, Ozma, w maju 1989 r. przy rejestracji której pracował Mark Deutrom, późniejszy basista zespołu.
Na początku 1990 r. Nirvana wyrzuca swojego perkusistę i Cobain właśnie Dale'a Crovera prosi o jego zastąpienie, niedługo jednak jego miejsce w Nirvanie zajmuje Dave Grohl.
Po zakończeniu prac przy albumie Bullhead zespół wyjeżdża na trasę po Europie i dnia 23 stycznia 1991 r. zarejestrowany zostaje koncert, który później wydany zostaje jako Your Choice Live Series Vol. 12. Po powrocie z trasy Melvins rejestruje album Eggnog, który zostaje wydany w tym samym roku w Boner Rec.

Lorax, córka Shirley Temple opuszcza zespół a jej miejsce zajmuje Joe Preston, który nagrywa z The Melvins Salad Of Thousand Delights (1992, Box Dog Video), album "solowy" z serii EP'ek Solo Albums(King Buzzo, Dale Crover, Joe Preston, 1992, Boner Records) i w 1992 r. album Lysol. Wtedy też następuje kolejna roszada na stanowisku basisty, Preston ponownie zastąpiony zostaje Lori Black, która ostatecznie opuszcza zespół po nagraniu albumu Houdini (1993, Atlantic Rec.). Wydanie albumu Houdini zbiega się w czasie z największym zainteresowaniem zespołem Nirvana, na czym niepomiernie zyskuje również The Melvins.

Posadę basisty w zespole otrzymuje Mark Deutrom, realizator dźwięku na wcześniejszym albumie grupy, z nim w składzie zespół wydaje dwa albumy w roku 1994, Stoner Witch(Atlantic Rec.) oraz Prick (Atlantic Rec., wydany pod nazwą SNIVLEM), w 1996 r. Album Stagg, a w 1997 zespół opuszcza wytwórnię Atlantic Records, kończąc tym samym lata największych sukcesów, i wracając ponownie do podziemia (jest tym samym jednym z niewielu zespołów, które "odkupiły" swoją duszę od diabła, który w świecie muzyki alternatywnej utożsamiany jest w postaci wielkich, mainstreamowych wytwórni)
Powracając do wytwórni Amphetamine Records zespól wydaje album Honky (1996) oraz płytę Alive At The F*ckerclub in 1998, zarejestrowaną na żywo w Richmond w Australii w sierpniu 1997.

W 1999 r. zespół rozpoczyna współpracę z wytwórnią Ipecac (której właścicielem jest Mike Patton), pierwszym dzieckiem tej współpracy jest wydanie trylogii: The Maggot(1999), The Bootlicker(1999) i The Crybaby(2000) oraz reedycje płyt wcześniejszych (m.in Gluey Porch Treatments). Miłośc The Melvins do eksperymentów ujawnia się na kolejnych albumach, Electroretard(2001) oraz Collossus of Destiny(2001) a również na współnym albumie ze znanym DJ'em – Lustmord'em – Pigs Of The Roman Empire(2004).
Uwieńczeniem współpracy The Melvins z Jello Biafrą, wokalistą grupy Dead Kennedys było wydanie dwóch albumów Never Breathe What You Can't See(2004) oraz Sieg Howdy!(2005) oraz szereg koncertów, w czasie których Kevin Rutmanis opuszcza zespół, a jego miejsce zajmuje Dave Scott Stone, występujący wcześniej sporadycznie jako drugi gitarzysta, w tym samym czasie zespół odbywa koncerty z Adamem Jonesem z zespołu Tool.

W 2006 Dale Crover potwierdza w wywiadzie przyjęcie do zespołu basisty i perkusisty zespołu Big Bussines, od tego czasu zespół odbywa próby z dwoma perkusjami, chcąc stworzyć na scenie efekt "lustra" (Dale Crover jest prawo-, a Coady Willis leworęczny). Na razie brak dalszych danych o współpracy tych muzyków.

[edytuj] Dyskografia

Rok	Tytuł	Wytwórnia płytowa
1986	10 Songs	C/Z Records
1987	Gluey Porch Treatments	Boner Records
1989	Ozma	Boner Records
1991	Bullhead	Boner Records
1991	Eggnog	Boner Records
1992	Melvins	C/Z Records
1992	Lysol	Boner Records
1992	Dale Crover	Atlantic Records
1992	Joe Preston	Boner Records
1992	King Buzzo	Boner Records
1993	Houdini	Boner Records
1994	Prick	Reptile Records
1994	Stoner Witch	Atlantic Records
1996	Stag	Atlantic Records
1997	Honky	Amphetamine Reptile Records
1999	Live At Club Fucker 1998	Amphetamine Reptile Records
1999	The Maggot	Ipecac Records
1999	The Bootlicker	Ipecac Records
2000	The Crybaby	Ipecac Records
2001	Electroretard	Man's Ruin Records
2001	The Colossus Of Destiny	Ipecac Records
2002	Hostile Ambient Takeover	Ipecac Records
2004	Neither Here Nor There	Ipecac Records
2004	Pigs of the Roman Empire	Ipecac Records
2004	Never Breathe What You Can't See w. Jello Biafra	Alternative Tentacles Records
2005	Sieg Howdy w. Jello Biafra	Alternative Tentacles Records
2006	A Live History of Gluttony and Lust	Ipecac Records
2006	(a) Senile Animal	Ipecac Records