Teoria Jamesa-Langego
Z Wikipedii
Teoria Jamesa-Langego to jedna z wielu teorii starających się wyjaśnić na poziomie ogólnym, czyli dotycznącym większości, o ile nie wszystkich wyróżnianych emocji mechanizm ich powstawania.
W podręcznikach psychologii jest przytaczana zazwyczaj na początku, gdyż jest po prostu najwcześniejsza, ale nie można o niej powiedzieć, że jest klasyczną teorią emocji z tego względu, że proponuje rozwiązanie sprzeczne ze zdroworozsądkową teorią emocji. Otóż powszechnie uważa się, że emocje są spowodowane uświadomieniem sobie jakiegoś bodźca znaczącego (np. zagrażającego - niedżwiedzia), co z kolei powoduje zmiany somatyczne (np. przyspieszone bicie serca) i zmiany behawioralne (np. ucieczkę).
Teoria Jamesa-Langego proponuje inną kolejność występowania tych czynników:
- Najpierw zauważony zostaje bodziec (np. niedźwiedzia)
- To spostrzeżenie powoduje zmiany somatyczne (przyspieszone bicie serca) i behawioralne (ucieczka)
- Zmiany somatyczne i behawioralne są interpretowane przez podmiot jako emocja (strach)
Oznacza to, że według tej teorii, nie uciekam bo boję się niedźwiedzia, lecz boję się niedźwiedzia, ponieważ uciekam.
Teoria Jamesa-Langego została opracowana niezależnie przez Williama Jamesa i Carla Langego.