Telefonia komórkowa trzeciej generacji

Z Wikipedii

Telefonia komórkowa trzeciej generacji to rozszerzenie istniejących sieci cyfrowej telefonii komórkowej o rozwiązania technologiczne oparte o komutacje pakietów i protokoły transmisyjne IP (ISIPN - Integrated Services IP Network).

System telefonii trzeciej generacji (3G) umożliwia nieograniczony dostęp radiowy do globalnej infrastruktury telekomunikacyjnej za pośrednictwem segmentu naziemnego jak i satelitarnego, zarówno dla użytkowników stacjonarnych jak i ruchomych. Jest systemem integrującym w zamierzeniu wszystkie systemy telekomunikacyjne (teleinformatyczne, radiowe i telewizyjne).

W odróżnieniu od systemu telefonii drugiej generacji (GSM oraz GPRS i EDGE zwanych też systemami 2.5G), w których dominującą usługą miała być usługa głosowa, w systemach 3G od momentu rozpoczęcia projektowania zakładano „równoprawne” świadczenia usług telefonicznych i transmisji danych.

Prace nad specyfikacją systemu 3G są wciąż w toku, zakładają w swych kolejnych wersjach różną „skalę integracji” z rozwiązaniami pakietowymi opartymi o protokół IP (ang. Internet Protocol).

Przejście na system telefonii 3G wymaga zmodernizowania wszystkich elementów architektury sieci, pomijając urządzenia warstwy fizycznej i transmisyjnej. Bardzo wysokie ceny licencji dla operatorów oraz duży nakład inwestycyjny potrzebny na przebudowę architektury sieci spowodował iż wdrażanie telefonii komórkowej trzeciej generacji znacznie się opóźnia.

Pierwszemu z systemów telefonii komórkowej trzeciej generacji nadano nazwę UMTS (ang. Universal Mobile Telecommunications System). W ramach telefonii 3G istnieją jeszcze dwa szerokopasmowe systemy transmisyjne. Są to systemy FPLMTS (ang. Future Public Land Mobile Telecommunication System) oraz MBS (ang. Mobile Broad Band System). Wszystkie te systemy zostały zatwierdzone przez Europejski Instytut Standaryzacji Telekomunikacji (ETSI) oraz sekcja radiowa Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej - ITU (ang. International Telecommunication Union). W swych specyfikacjach oferują przepływność danych od 2 Mb/s do 155 Mb/s w zakresach częstotliwości mikrofal od 1,8 GHz do 60 GHz. Z początkiem 2005 roku, Konsorcjum 3G Partnership Project (3GPP) podjęło prace zmierzające do opracowania standardu Super 3G, który pozwoli przesyłać dane drogą radiową w kierunku do użytkownika z szybkością 100 Mb/s.

Ewolucja współczesnych sieci telefonii komórkowej, sięga koncepcji sieci inteligentnych – IN (ang. Intelligent Networks), powstałej w latach osiemdziesiątych, kiedy to rozpoczęto prace nad koncepcją, architekturą i częściami składowymi uniwersalnego systemu radiokomunikacji mobilnej. Dalsza ewolucja zmierza w stronę uniwersalnych, wielousługowych sieci inteligentnych czwartej generacji (IN CS-4), która jest na etapie prac studialnych. Wiąże się to z radykalnymi zmianami architektury sieci i funkcjonalności usług telekomunikacyjnych, wymogiem dostosowania sieci zarówno do techniki komutacji pakietów w protokołach IP, jak i jej kompatybilności z klasycznymi sieciami telekomunikacyjnymi.