Tadeusz Browicz
Z Wikipedii
Tadeusz Browicz (ur. 15 września 1847, zm. 20 marca 1928) - sławny polski lekarz (anatomopatolog) i naukowiec, rektor UJ, członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Urodził się we Lwowie, w latach 1867-72 studiował medycynę w Krakowie, gdzie w 1873 r. uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich. Przez kilka lat pracował jako asystent w Zakładzie Anatomii Patologicznej pod kierunkiem prof. Biesiadeckiego, a następnie prof. Teichmanna. Habilitował się w 1875 r. w UJ na podstawie pracy o zmianach pozimniczych wątroby, śledziony i szpiku kostnego, a po wyjeździe Biesiadeckiego, objął w 1876 r. kierownictwo Zakładu jako profesor nadzwyczajny. W 1880 r. został profesorem zwyczajnym.
Zajmował się w szczególności patologią zapaleń i nowotworów, bakteriologią, patofizjologią krwi oraz terminologią medyczną. W 1874 roku odkrył pałeczkę duru brzusznego. W roku 1898 opisał jako pierwszy (przed niemieckim anatomem K.W. Kupfferem, który się z nim konsultował) komórki gwiaździste układu siateczkowo-śródbłonkowego w naczyniach krwionośnych wątroby (tzw. komórki Browicza-Kupffera), a rok później opisał komórki wad mięśnia sercowego (tzw. komórki okruchonośne Browicza). W 1900 roku stworzył teorię budowy początkowych fragmentów dróg żółciowych i teorię powstawania żółtaczek.
Jego najważniejsze prace to:
- "Pasożyty roślinne w durze jelitowym" (1874)
- "O śródnaczyniowych komórkach we włosowatych krwionośnych naczyniach zrazików wątroby" (1898)
- "Drogi odżywcze w komórce wątrobowej" (1900)
- "Patogeneza żółtaczki" (1900)
- "Szkice anatomiczno-patologiczne" (1921)
- "Uwagi w sprawie nowotworzenia komórek, tkanek, guzów chorobowych" (1924)
Browicz przyczynił się także do wzbogacenia polskiego słownictwa medycznego a owocem jego prac był opublikowany w 1905 r. "Słownik lekarski polski". Był założycielem Towarzystwa Higienicznego Krakowa.
