Tadeusz Bętkowski
Z Wikipedii
Tadeusz Bętkowski (ur. 28 października 1889 w Krakowie, zm. 1966 w Warszawie), chirurg polski, wojskowy.
Studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego (1907-1913), następnie pracował w Klinice Chirurgicznej we Lwowie pod kierownictwem Ludwika Rydygiera. Służył w armii austriackiej w czasie I wojny światowej. W marcu 1915 uzyskał stopień doktora medycyny (na Uniwersytecie Karola w Pradze). W niepodległej Polsce wstąpił do Wojska Polskiego, kierował oddziałami chirurgicznymi kilku szpitali wojskowych, m.in. w Krakowie i Rzeszowie. Doszedł do stopnia pułkownika (1931).
Po kampanii wrześniowej kilka miesięcy przebywał w niewoli. W marcu 1940 znalazł się w Warszawie, gdzie był naczelnym chirurgiem w Szpitalu Ujazdowskim. Uczestniczył również w tajnym nauczaniu. W czasie powstania warszawskiego kierował Służbą Zdrowia Komendy Głównej Armii Krajowej.
Po wojnie kierował Oddziałem Chirurgicznym Szpitala PCK w Toruniu i I Szpitala Okręgowego w Warszawie. Pracował także na kierowniczych stanowiskach w szpitalach Ministerstwa Obrony Narodowej. Od 1958 był związany z Wojskową Akademią Medyczną. Przeszedł na emeryturę w 1962.
Ogłosił około 20 prac naukowych, m.in. Chirurgia ćwiczeń fizycznych i sportu.
[edytuj] Źródła
- Czesław Jeśmian, Tadeusz Bętkowski, w: Sylwetki chirurgów polskich (pod redakcją Józefa Bogusza i Witolda Rudowskiego), Ossolineum, 1982
