Tabela (bazy danych)
Z Wikipedii
| ISBN | tytuł |
|---|---|
| 1-234-56787-0 | Zmyślona książka |
| 1-234-56788-0 | Zmyślona opowieść |
| 1-234-56789-0 | Zmyślona historia |
Tabela w bazach danych jest wydzielonym logicznie zbiorem danych, zorganizowanych w formie tabeli składającej się z wierszy dzielonych na kolumny. W zależności od typu bazy danych wewnętrzna reprezentacja zapisu danych w tym podział danych na kolumny i wiersze jest różny.
Pojedynczy wiersz tabeli nazywany jest rekordem i stanowi najczęściej zbiór danych o pojedynczym obiekcie (ew. grupie obiektów).
W relacyjnym modelu baz danych, kolumny stanowią zwykle atrybuty obiektu fizycznego (np. wielkość, grubość, tytuł, nazwisko autora jako atrybuty książki) i stąd dane zawarte w kolumnach mają najczęściej jeden określony typ. Dodatkowo w bazach obsługiwanych przez język SQL kolumnom nadawane są nazwy, dostępne także poza etapem projektowym, nazwy te są unikatowe w obrębie jednej tabeli.
Do identyfikacji wierszy stosuje się kilka technik:
- położenie w zbiorze danych, stosowane w nierelacyjnych bazach danych,
- klucz główny (ang. primary key) – wiersz jest rozpoznawany po danych zawartych w wybranych kolumnach, wartości tych kolumn muszą być unikatowe w całej tabeli (dzięki czemu jednoznacznie identyfikują wiersz)
Klucz główny może być:
- ukrytym przed użytkownikami identyfikatorem, który jest nadawany automatycznie przez system obsługujący bazę danych
- jawnym numerycznym kluczem, wybranym w procesie projektowania bazy danych, a w trakcie jej używania automatycznie zwiększanym przez system obsługujący bazę danych;
- jawnym kluczem składającym się z kolumn tabeli; takie kolumny może być teoretycznie dowolnego typu, niektóre systemy bazodanowe narzucają jednak pewne ograniczenia.
| id | ISBN | tytuł |
|---|---|---|
| 1 | 1-234-56787-0 | Zmyślona książka |
| 2 | 1-234-56788-0 | Zmyślona opowieść |
| 3 | 1-234-56789-0 | Zmyślona historia |
| 4 | brak | O planie wprowadzania ISBN, czy warto? |
W tradycyjnym, relacyjnym modelu baz danych, zalecano, by klucz główny składał z kolumn (kolumny), których wartości nie są sztucznie wprowadzone. W pierwszym przykładzie (na górze), mógłby to być ISBN. W praktyce trudno jest znaleźć kolumnę, której wartości będą unikatowe (przykład. 2. – po prawej). W takim przypadku należałoby rozszerzyć klucz głównym, jednak w zastosowaniu praktycznym klucz główny nie powinien składać się z wielu kolumn (ze względu na wolniejszy dostęp do danych). Zamiast tego stosuje się dodatkową, sztuczną wartość numeryczną (najczęściej kolejne liczby naturalne). Wprowadzona dodatkowa kolumna zazwyczaj nie może być zmieniana i jest nadawana automatycznie przez system zarządzania bazą danych. Poza ułatwieniem dla programisty, tak stworzony klucz przyśpiesza także indeksowanie i łączenie tabel oraz ułatwi rozwój bazy danych.
