Sutra lotosu
Z Wikipedii
Sutra Lotosu Mistycznego Prawa (skr. Saddharma-pundarika-sutra, jap. Myoho-renge-kyo, tj.”Sutra Lotosu Mistycznego Prawa”) jest najważniejszą sutrą buddyzmu mahajanistycznego. Zawiera istotne myśli mahajany: naukę o transcendentnej istocie Buddy oraz możliwości powszechnego wyzwolenia. W mahajanie uważa się ją za sutrę, która zawiera pełną naukę Buddy w przeciwieństwie do sutr hinajany, które zawierają tylko częściowe aspekty. Nauka zawarta w niej została przedstawiona przez Buddę pod koniec jego działalności.
Sutra ta podkreśla znaczenie zaufania ucznia (śraddha) na drodze ku wyzwoleniu, na której także buddowie i bodhisattwowie okażą swą pomoc. W Sutrze Lotosu Budda nie jest przedstawiony jako postać historyczna, lecz jako manifestacja dharmakaja (trikaja) istniejacej wiecznie. Każde stworzenie ma udział w transcendentnej istocie buddy (natura buddy, bussho) i dlatego może >stać się> buddą tz. obudzić się do swej prawdziwej natury. Sanskrycki tekst sutry zachował się w wielu różnych wersjach i to przeważnie we fragmentach. Wersja Dharmarakszy jest najstarszym chińskim tłumaczeniem i pochodzi z roku 286. Ale największy wpływ na znaczenie, jakie ta sutra uzyskała w buddyzmie, był przekład Kumaradżiwy dokonany w roku 406. W czasie gdy Kumaradżiwa tłumaczył sutrę, jego wersja składała się z 27 rozdziałów.
Zobacz też: glosariusz buddyjski
