Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mapa parku

Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy - park krajobrazowy w województwie świętokrzyskim. Obejmuje teren zachodniej części Wzgórz Suchedniowskich, Wzgórza Kołomańskie i Tumlińskie oraz Pasmo Oblęgorskie, z najwyższym wzniesieniem Górą Siniewską (448,8 m n.p.m.).

Powierzchnia parku wynosi 21407 ha, a otuliny 25681 ha. Park został ustanowiony w celu ochrony unikatowych zasobów przyrodniczych oraz kulturowych regionu, stanowiących pozostałości Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego. Obszar Parku jest ważnym regionalnym węzłem hydrograficznym i terenem źródliskowym rzek Krasnej, Bobrzy i Kamionki.

[edytuj] Flora

Największym walorem tego parku są występujące na żyznych siedliskach lasy, zajmujące 91% jego powierzchni. Osobliwością rodzimej przyrody są stanowiska modrzewia polskiego. W runie leśnym występuje wiele gatunków roślin naczyniowych objętych ochroną całkowitą lub częściową.

[edytuj] Rezerwaty i pomniki przyrody

Najcenniejsze fragmenty lasów chronione są w rezerwatach Świnia Góra, Dalejów oraz Barania Góra.

Wyjątkowe obiekty przyrody żywej i nieożywionej uznano za pomniki przyrody. Najbardziej znany jest Dąb Bartek znajdujący się w Zagnańsku oraz odsłonięcie geologiczne piaskowców tumlińskich Ciosowa w Ciosowej.

[edytuj] Obiekty historyczne

Bogactwo kulturowe parku związane jest z występowaniem unikatowych zespołów zabytków techniki dawnego górnictwa i hutnictwa rud żelaza oraz metali nieżelaznych. Najciekawsze z nich to ruiny wielkiego pieca hutniczego w Samsonowie oraz pozostałości zakładu wielkopiecowego w Bobrzy z potężnym murem oporowym.

W wielu miejscowościach zachowały się zabytkowe obiekty architektury sakralnej i świeckiej. Najbardziej znany, malowniczo usytuowany w Paśmie Oblęgorskim zespół krajobrazowo-parkowy w Oblęgorku mieści muzeum związane z życiem i twórczością Henryka Sienkiewicza.