Stefan Bembiński
Z Wikipedii
Stefan Bembiński (ur. 24 lipca 1917 w Łagowie Opatowskim, zm. 1 stycznia 1998), polski weteran II wojny światowej, żołnierz AK, senator RP.
Zdobył wykształcenie nauczycielskie - ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Kielcach. Od 1936 pracował w szkołach powszechnych we Wsoli i Kobylniku, początkowo jako praktykant; szkołą w Kobylniku kierował. W latach 1938-1939 był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy 8. Dywizji Piechoty w Pułtusku, uczestniczył w kampanii wrześniowej w szeregach 21. pułku piechoty "Dzieci Warszawy"; trafił do niewoli niemieckiej, skąd zbiegł; powrócił do pracy w szkole w Kobylniku. Wkrótce zaangażował się w działalność w AK w Radomskiem (pseud. Harnaś), dowodził placówką w Błotnicy, był zastępcą komendanta dywersji Inspektoratu Radom, dowódcą kompanii w 72. pułku piechoty.
Opuścił Radom po wejściu wojsk radzieckich, przez pewien czas przebywał w Krakowie; w kwietniu 1945 na krótko aresztowany. Po powrocie do Radomia uczestniczył w kilku zbrojnych akcjach podziemia (rozbicie więzienia w Kielcach w sierpniu 1945, uwolnienie byłych AK-owców z więzienia w Radomiu we wrześniu 1945). We wrześniu 1945 ponownie aresztowany, w lutym 1946 skazany na karę śmierci; po złagodzeniu kary więziony w Rawiczu i Wronkach. Zwolniony w 1952, był szykanowany, nie mógł podjąć pracy w szkolnictwie; utracił po kilku latach pracę w Dyrekcji Przemysłu Leśnego w Radomiu, przez pewien czas pracował jako robotnik budowlany, później prowadził gospodarstwo warzywnicze. Studiował zaocznie historię na Uniwersytecie Warszawskim i nauki humanistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
Działał w organizacjach kombatanckich. Po wydarzeniach października 1956 organizował w Radomiu oddział Związku Bojowników o Wolność i Demokrację i pełnił funkcję jego prezesa, a od lat 80. był związany z "Solidarnością", m.in. jako przewodniczący Sekcji Żołnierskiej przy Zarządzie Regionu Ziemia Radomska. W czerwcu 1989 został wybrany na senatora z województwa radomskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego; w Senacie, gdzie zasiadał przez jedną kadencję (do 1991), brał udział w pracach Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą. Jako weteran wojenny był odznaczony Krzyżem AK, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych.
Z małżeństwa z Aliną (urzędniczką, więzioną w latach 1945-1947) miał dwie córki (Ewę i Annę).
Źródła:
- Nasi w Sejmie i Senacie, Volumen, Warszawa 1990
