Stężenie pośmiertne
Z Wikipedii
Stężenie pośmiertne (łac. rigor mortis) — sztywność mięśni występująca jako efekt zużycia energii mięśni zgromadzonej w postaci ATP i fosfokreatyny. Powoduje to trwale związanie się aktyny z głowami miozyny i uniemożliwia zmiany długości mięśnia.
Dotyczy mięśni szkieletowych oraz mięśnia sercowego; napięcie mięśni stroszycieli włosów powoduje efekt tzw. gęsiej skórki.
Powstaje zwykle około 2–4 godz. po śmierci, ale może powstać zaraz po śmierci, gdy osoba wykonywała niedawno intensywny wysiłek fizyczny, miała drgawki lub gorączkę (zwykle w samej chwili śmierci mięśnie tracą napięcie — tzw. efekt wypadającego przedmiotu). Zaczyna się od górnej połowy ciała, powoli obejmuje dolną, jest tym bardziej nasilone, im potężniejsze są mięśnie.
Ustępuje po 3-4 dniach od śmierci na skutek enzymatycznego rozkładu, pojawienia się substancji gnilnych oraz rozmiękania mięśni.
 |
Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii! Wikipedia:Wikiprojekt Nauki medyczne • Portal:Nauki medyczne |
|
