Sowa błotna
Z Wikipedii
| Uszatka błotna | |
 Sowa błotna (na dole) i sowa uszata (na górze) |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | sowy |
| Rodzina | puszczykowate |
| Gatunek | uszatka błotna |
| Nazwa systematyczna | |
| Asio flammeus | |
| (Pontoppidan, 1763) | |
Sowa błotna (uszatka błotna) (Asio flammeus) - średnia sowa z rodziny puszczykowatych. Zamieszkuje Europę, Azję, Amerykę Północną i Południową, Karaiby, Hawaje i wyspy Galapagos. W Polsce skrajnie niezbyt liczny ptak lęgowy, częściowo wędrowny (przeloty III-V oraz VIII-XI).
- Cechy gatunku
- Na głowie "uszy" utworzone z piór, lecz o wiele krótsze niż u sowy uszatej, tęczówki żółte. Sylwetka smukła. Mała, okrągła głowa, podłużne kreski na piersiach. W przeciwieństwie do sowy uszatej unika siadania nawet na niższych krzewach. Aktywna również za dnia.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 35 cm
rozpiętość skrzydeł 103 cm
waga ok. 350 g - Biotop
- Unika lasów i zgodnie z nazwą gatunkową spotkać ją można na bagnach, wrzosowiskach z niewielkimi wzniesieniami i porośniętych wysoką trawą. W górach w ogóle nie spotykana.
- Gniazdo
- Na ziemi, wśród suchych traw lub wrzosów. Jedyna z sów, która wyścieła swoje gniazdo źdźbłami trawy z najbliższego otoczenia gniazda.
- Jaja
- Równobiegunowe, prawie kuliste, o białej, grubej skorupce i średnich wymiarach 40x32 mm, składanych w ilości 4-10 pod koniec maja. Jeden lęg w roku.
- Wysiadywanie
- Od złożenia ostatniego jaja trwa ok. 27 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po około dwóch tygodniach.
- Pożywienie
- W Polsce prawie wyłącznie myszy, natomiast daleko na północy głównie lemingi.
- Ochrona
- Objęta ścisłą ochroną gatunkową z uwagi na rzadkie występowanie i niszczenie wielkiej ilości gryzoni. Niezbędna jest też ochrona terenów lęgowych.
Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski.
